Öykücü geldi hanıııım

Bunu görüp de eklememek olmazdı. Benim iki canım Despina'm var aralarında, Sema ve Ayşe. Kızlar size hayranım. Arkanızdayım diyeceğim, bu kadar mesafeden olmayacak. En iyisi yüreğim hep sizlerle diyeyim. Siz zaten biliyorsunuz ama.
*
Bu sabah erken uyandım. Acıtanlar, incitenler üşüştü zihnime. Gidin dedim, gidin. Beni rahat bırakın. Gitmediler. Siz gitmezseniz ben giderim dedim. Giyindim çıktım sabahın köründe. Hava da bir soğuk ki. Olsun, gideceğim yerin buğusu beni ısıtır dedim. Öyle de oldu. Beni gülen bir yüz karşıladı. Her zamanki sevgi dolu yüz. Böreğimi sipariş ettim. Her zamankinden. Beş dakika sonra çayımla böreğim. İkisi de sıcacık. Teşekkür ettim. Ellerine sağlık dedim. Karabiberin kokusu burnuma kadar geldi. Burnum koku almıyor bugünlerde ya olsun, genzimde kokladım onu. Peyniri süt kokuyordu. Maydanozlar renk katmıştı böreğe. İpincecik açmıştı. Elinde şöööyle bir çevirip. Hooop...
*
Bugün öykü günü. Dedim ya, öykücü geldi. Ama öyküleri diyen ben değilim, Zeynep. Siz onu Papatya Dünya adıyla biliyorsunuz. Öyküler anlatıyor ve bu öyküleri porsiyon porsiyon dağıtıyor Zeynep. Ben bugün mutluyum. Mutluyum, çünkü bir blog komşumun daha kitabını tanıtmak nasip oldu. Mutluyum çünkü bu satırları yazarak Zeynep'i mutlu ettim. Mutluyum çünkü eski günleri hatırladım bu narin mi narin kitabın sayfaları arasında. Siyah beyaz televizyon günlerini, bir gün sevgili bir dostla sokaklarında dolaştığım Paris'i, uzaklarda, çok uzaklarda hasta olduğunda yayla çorbası yaptığım ve nicedir görmediğim bir başka arkadaşımı, yazın yağan yağmurları, öğle yemeğinden sonra şöyle bir kestirmek için uzandığım sessiz ve sıcak saatleri... Sevgili Zeynep, ellerin dert görmesin. Bizimle yüreğindeki güzel öyküleri paylaştın ya, ben de çayımı katık ettim ya o öykülere, bugün benden mutlusu yok! Bugün siz de mutlu olun. Öyküler deyin dostlarınıza, yahut anlatırlarsa dinleyin onları. Yanına da bir bardak çay. Sıcacık.