Gerçek bir kızartma

Bu sayfanın okurları kendini kızartma zanneden yemekleri çok görmüştür de, gerçek bir kızartma öyküsü pek duymamıştır. Çünkü bu sayfanın yazarı kızartma yapmaz da yemez de. Kırk yılın başı karşı konulamayabilir, mesela misafirlikte, restoranda falan ancak kızartılmadan yapılan yiyeceklerin de en az kızartma kadar lezzetli bir hale dönüştürülebileceğini bilir. Mesela patlıcan. İşte kızartmadan ala patlıcan tarifi: Patlıcanlar kabukları soyulup dilimlenir, tuzlu suda bekletilip sıkılır. Fırın tepsisine yağlı kağıt yayılır, her bir patlıcan dilimi altına ve üzerine zeytinyağı sürülerek tepsiye dizilir. 200 derecede 15-20 dakika içinde hazır patlıcanlarınız. Ne yağlanan tavalar, ocaklar, ne kokan mutfaklar ne de sağlıksız diye endişeyle kalkılan sofralar. Rahat rahat yiyebilirsiniz zatıallerini. Üzerine yoğurt mu dökeceksiniz domates sosu mu, o size kalmış. Ancak bu bamyalar kızartıldı. Senede bir kere yaptığım bir şey bu. Dişsiz teyzeden alındı iri mi iri bamyalar. Yarım kilocuk. Bolca domates sos hazırlandı (yağsız, sadece tuz ve sarımsakla), kızarıp mutfak havlusunda yağı alınan bamyalar güneş gibi dizildi tabağa, üzerine de sosu. O akşam soframızda -ki soframızın başkonuğu Maya idi, tabii o bu kızartmalardan yemedi- önceki yazıdaki taze, içli börülce salatası da vardı. Başka ne vardı unutmuşum. Ah evet, Fatma'yla Burhan'ın bahçesinden ince kabuklu domatesler, Gediz Mandıra'nın Ezine peyniri, közlenmiş biber salatası...