Tarhana yapımı: 9. -son- gün

Bu iş burda bitmedi elbet. Daha kuruyacak. Ancak şu en ince halini de sunup sonra tarhana dosyasına (ya da öyküsüne diyelim) son vereceğim. Sırada üzüm ve incir kurutma işleri var. Onlardan da bahsetmeli. Bir de tabii salça(lar). Dün yaydığım örtüyü genleştirip (yani temiz bir çarşafın üzerine alıp) arada sırada ellerimin arasında ileri geri iterek ufalamaya çalıştım iri parçaları. Sonra ters yüz ettim ki sadece tek tarafları kurumasın. Bu sabah önce büyücek bir kap ve tel süzgeci aldım. Bir kısmını tel süzgeçten geçirdim. İşte fotoğrafta gördüğünüz de en ince hali tarhananın. Daha incesi bizim evde yapılmadı. Sonra ufakça olduğu için kullanmam diye düşündüğüm delikli süzgeci denedim. Galiba bu iş meditasyon gibi oldu benim için. Sağ elimle süzgeci sallarken sol elimle pirinç ayıklar gibi (veya tespih çekmek gibi de denebilir, ille de bir benzetme yapılacaksa) yavaş yavaş çekip iterek ufak parçaların kaba geçmesini sağladım. Bu tabii başka bir kap. Diğer kısım ayrı bir yerde serinliyor, daha da bir kuruyor. Zaten evde mutfak robotum yok ama bir yandan da bu işi elle yapmanın tarhana için daha hayırlı olduğunu düşünür oldum. En doğal halinde, metal bıçaklar değmeden. Gerçi biliyorum, son kısmı için komşulardan robot dilenmek durumunda kalacağım. İnatçı çıkacak bazıları tarhana topçuklarının. Sabah kahvaltı öncesi başlamak akıllıca değilmiş, onu anladım. Biraz daha biraz daha derken bir bakmışsınız kahvaltı saati iyice gecikmiş. Şimdi tarhanacıklarım da, ellerimle kollarım da dinleniyorlar. Sonra bir posta daha geçireceğim süzgeçten. Bu tarhana yolculuğunda benimle olan elbette ki başta Funda'cığım, annesi, Münevver'ciğim, Mübeccel'ciğim ve yorumlarıyla bilgi ve motivasyon veren, ilgi gösteren tüm Mutfakta Zen okurlarına, komşu ve dostlara teşekkür eder, bir başka tarhana macerasında birlikte olmayı dileriz.