Tarhana yapımı: 8. gün

Herhalde sıkılmışsınızdır bu kırmızı tonunu görmekten. Ne zaman baksanız bir tarhana. Form değiştiriyor yalnızca. İnsan da öyle değil mi, büyüdükçe şekil şemal değiştiriyoruz ama bazı şeyler hiç değişmiyor. Yüz ifademiz, bakışımız, karakterimiz... Kurudukça ağırlığı azalır mı tarhananın demiştim, Funda da demişti ki ne kadar un koyduysan o kadar ağırlıkta olur tarhanan. Diğerleri uçup gidiyor, geriye kala kala un mu kalıyor? Yok canım, tabii ki değil, şaka yapıyorum. İşte benim tarhana bu hale geldi. Dün akşam topakları ufaltmıştım. Sabah ilgilenemedim tabii, pazara gidince. Aman pazar bir güzel, bir renkli, bir bereketli ki anlatmaya kalksam susturamazlar diye korkuyorum. Biraz önce yine eğildim, başladım ellerimle ufalamaya topakları. Neden masa üzerinde kurutun diyorlar şimdi daha iyi anlıyorum, belim tutuldu of aman of. Bizim evde benim çalışma masamın dışında masa yok ki, nereye koyayım. Tabii tarhananın konacağı bezin de büyük olmasında fayda var, ben annemin kullanmam için verdiği çarşaftaki deterjan ve yumuşatıcı kokusundan rahatsız olup kullanmayınca kala kala mutfak kullanımı için ayırdığım tülbentlere kaldım. (Bugün pazardan bez de alacaktım bak, unuttum!) Biraz tıklım tıkış olduysa da ufaladım hepiciğini. Belim ağrıya ağrıya çektim fotoğrafını, koydum yan tarafa. Az kaldı az. Bugünleri de gördük ya...