Tarhana yapımı: 3. gün

Sabah akşam tarhananın yerini değiştiriyorum. Gündüzleri evin tek yatak odasında duruyor. Geceleri annem o kokuyla uyumak istemediği için mutfak tezgahına alıyorum. Üzerinde temiz, eski bir çarşaf serili. Ama kocaman. Öyle olunca her seferinde gelin duvağı taşır gibi hissediyorum. Tarhana önde duvağı arkada. Uzun mu uzun. Kolay olmuyor toparlamak. Anlayacağınız bizimki bebekti, büyüdü gelin olmaya hazırlanıyor. Üç günde olur mu hepsi? Oluyormuş. Deli rüzgar esiyor yine. Dallarında üzüm salkımları salım salım sallanıyor. (Salımın anlamlarından biri de -ki çok var- "sonbaharda esen ve sebzeleri kurutan yel"miş.) Kayısı ağacına bakıyorum, yaprakları ifil ifil. Her taraftan uğultu geliyor ve tarhana bu uğultuları takmadan olgunlaşmaya devam ediyor. Dün akşam yer değiştirmeden önce yoğururken biraz cıvıklaşmış gibi geldi. Sabah 1.5 bardak un ekledim öyle olunca. Her yoğuruşumda elimi yıkasam da kokusu kalıyor. Gün içinde yediğim, içtiğim herşeye bulaşacakmış hissi veriyor. Fotoğraf yanda. Bilenler cıvıklığı konusunda bir yorum yapabilir mi acaba? Benimki içgüdüsel bir davranıştı, bildiğimden değil. Kabarması azaldı. Yine kabarmış buluyorum sabahları ya, ilk akşamki kadar patlamaya hazır volkan gibi değil. (Bu sabah tarttım, 4.9 kg çıktı bizimki. Üzerine un eklemeden önce. Deyin ki 5 kg. Kuruyunca ne kadar kalacak acaba?)