Bir fincan kahvenin hatırlattıkları

Kahveci sınıfına dahil değilim. Neredeyse 12 yıldır. Eskiden severek içtiğim kahveler bir gün ansızın midemi bulandırmaya başladığında bırakmıştım kahve keyfini. Sonra da uzun süre kahve içmedim, kırk yılda bir dostlarımla içtiğim Türk kahvesini saymazsak. Filtre kahve, sütlü kahve, espresso vs. Bunlara istek duymuyordum. Ta ki Brezilya'ya gidene kadar. Brezilyalılar için kahve o kadar önemli ki günün ayrılmaz bir parçası. Dünyanın en önemli kahve yetiştiricilerinden biri olan bir ülkeye gidip de kahve içmemek olmazdı (ah bu arada okumadıysanız Sandaletli Seyyah ve ailesinin Brezilya maceralarını okumalısınız). İçtim ben de. Sonra İtalya. İtalya'da olup da kahve içmemek hiç olur mu? Günün önemli bir kısmı kahve içilen saatler. Sabahları kahve, belki yanında bir çörek. Hepsi bu. O gün bugündür arada kahve içerim. Dün de o günlerden biriydi. Canım bir capuccino çekti. Yanında da bir biscotti. Kahve içtiğim diğer günlere döndüm. Zihnime üşüşüverdi kahveli anılar. Sizlerin de vardır elbet kahve içerken zihninizin derinliklerinden çıkıveren anlar. Vardır değil mi? (Bu fotoğraf Amsterdam'dan. Butiklerin, antikacıların, kafe ve restoranların bulunduğu ufak bir bölgeden, Nine Streets (Hollandaca'da "De Negen Straatjes") denilen, kanallarla kesilen dokuz kısa sokaktan oluşan bölgedeki bir kafede çekildi. Kısa dinlenme molalarından birinde.)