13 Kasım 2008

Mutfakta terör

Dağarcığımda mutfaklı anılar var, bir sürü. Onlara bakarak kendimi analiz etmeye çalışıyorum. Bir nevi karakter tahlili. Bir tanesi, daha doğrusu iki tanesi eski zamanlardan. Mutfakta birlikte çalışmaktan zevk aldığım iki kadın var. İkisiyle de pek görüşemiyorum artık, heyhat. Biriyle yıllar önce Bodrum'da, kadehlerde Kavaklıdere Kalecik Karası ile, diğeriyle İstanbul'da, Cihangir'de. Kadehlerde ne var bilmiyorum. Belki kadeh yoktu da, onu da hatırlamıyorum, çok zaman geçti üzerinden. Ama ikisiyle de mutfakta çok keyifli çalıştığımı hatırlıyorum. Sonra Bodrum'da aşçılık günleri. Mutfakta çalışırken her aşamada kirli şeyleri toplar, yağsız olanları yıkar, yağlı olanları kaldırır, tezgahı siler, bıçakları, kesme tahtalarını yıkar, kurularım, yeniden, yeniden kullanacağımı bilsem dahi. Oysa mutfağı paylaştığımız bir arkadaş hiç böyle değil. Bilakis, salata yaptıysa mesela, rendede havuçlar yapışmış duruyor olur. O ise işini bitirmiş, önlüğünü atıp bahçeye çıkmıştır. Arkasını kim toplayacak? Oysa hemen yıkansa hiç sorun olmaz. En büyük tartışmamız mutfaktaki temizlik. Sonra bazen bizim deli öğretmen kız gelir, haftasonları. Restoran kapalıdır. Mutfakta kendimize yemek yaparız. O hep benim dibimde durur, kollarımız birbirine çarpar. Şuleeee biraz uzağa git derim, koca mutfakta gelip benim dibimde durma. Sonra annem. Ne hikmetse ne zaman mutfağa girsem, onun da giresi tutar. Sonra misafir ettiğim bir arkadaşım. Ben kahvaltı hazırlıyorum, o yanımda tezgaha yaslanmış duruyor. Oysa o orada durduğunda ben dolaplara ulaşamıyorum. Veya çekmeceden bıçak alamıyorum. O sürekli yer değiştiriyor, ben sürekli bir yerlere uzanmaya çalışıyorum. Bir kaç kere ima ediyorum ama anlamamakta direniyor. Bu beni daha da rahatsız ediyor. Sonra anlıyorum ki ben bir mutfak teröristiyim. Özgürlüğüm elimden alındıysa mutfakta, elim kolum bağlanmış gibi oluyor, geriliyor, mutlu, mesut, kendi tempomda çalışamıyorum. Aranızda başka mutfak teröristleri var mı merak ettim. Yoksa bir ben miyim mutfak delişmeni? (Yalnız olmadığını bilmek ne güzelmiş. Üzerimden büyük bir yük kalktı. Yoksa kendimi huysuz belleyeceğim iyice. Demek ki insanlık hallerinden biriymiş bu da.)

27 yorum:

akasyakokusu dedi ki...

Hımm Tijen'cim..Galiba o teroristlerin biride benim..
Mutfak benim mutfağım..Ne yapar eder ortaya bişeyler çıkarırım..Yanımda ayak altımda biri olmayacak..:))))

bir demet feslegen dedi ki...

Ben varım beenn :)
Asla kimse girsin istemem ben çalışırken, hatta mümkünse gece çalışırım :)) Ellerim bir şey bulaşığı iken çalan telefondan nefret ederim :)
İki kadın bir mutfakta olmaz lafına sonuna kadar katılıyorum :)
Ve birisi beni dikkatle izliyorsa, elim ayağım dolaşır hiçbişey yapamam :)
Sevgiler..

neslihan erzincan özgür dedi ki...

Tijenciğim ben de mutfak teröristiyim:-))) elimin altında kimseyi istemem,hele anlattığın durumlarda çileden çıkıyorum,yav oturun dimi köşedene güzel mamalr yapıyorum size:-)))sevgilerimle...

mermaid dedi ki...

aynen:)
ve resmen gerilirim ben:)

pelin dedi ki...

her mutfak bence kadınların en özel mülkiyeti.ne başkasının mutfağında birşeyler yapmayı severim. ne de başkasının benim mutfağında yapmasını...

Demet dedi ki...

Mutfak kapisina 'Görevliden baskasi giremez' diye esprili bir tabela as en iyisi Tijen :)))

pasta caddesi dedi ki...

Valla ben mutfakta çok hızlı hareket edenlerdenim. Eğer birlikte çalıştığım biri varsa sürekli açıp kapattığım dolplardan çekmecelerden, yıkadığım kaplardan dolayı, o birisi sürekli yer değiştirmek zorunda kalır. Hele hele bana yardım eden biri varsa o da beni acayip yavaşlatır.Genelde mutfakta biri varsa bir süre sonra masaya geçip oturmk zorunda kalır. Kötü bir huy benimki değil mi?

tolunay

Adsız dedi ki...

Yok, bir tek sen değilsin. Dibimde birileri varsa ben de çalışamam. O nedenle evde mutfağa hemen hemen hiç girmem :) Yoksa kıyamet kopar.Hem ben kendime göre dağıtıp, sonradan toplamasını da severim. Bu kızkardeşime uymaz. İlla derlitoplu olucakmışım. Ama öyle de yemek yapılmaz ki, değil mi ama.

Adsız dedi ki...

Ben de böyleyim...Etrafı temizleyerek çalışırım ve kimse yeni yemek yaptığımı ya da yapıyor olduğumu anlamaz pek bu yüzden. Mutfak eşyalarımın yerlerinin değişmesinden, yanlış yerleştirilmesinden hiç hoşlanmam. Eşim mutfağa girdiğinde pek dağıtmaz ama mutfak eşyalrını tam tamına aynı yere koymadığında söylenirim :)Genelde mutfakta bana yardım etmesinden pek hoşlanmam.Çünkü kendi sistemimle çalıştığımda işimi hızlı hallederim. Genelde yardım eden kişinin beni yavaşlattığını düşünürüm. Nasıl? Ben de mutfak terörü estirenlerden miyim :)

a_y_s_e dedi ki...

beni anlatmissin sanirim. Arada sirada esimle boyle tatli tatli atisiyoruz. malum buradaki mutfaklar oyle cok buyuk de degil. Hele Amherst'teki mutfak da tezgah da minnacik. Iki kisi olunca bayagi zor oluyor hareket etmek.
Acaba daha buyuk bir mutfak olsa degisir miyim? :)

Adsız dedi ki...

Yalniz degilsin Tijen'cim. Sanirim ben de aynen senin dedigindenim. Ben yalniz, böyle durumlarda sinirlenir fakat tepki veremem. Ben mutfakta rahat calismak istiyor, calisirken yaptigim yemege konsantre oldugum icin birisinin dibimde durmasindan, konusmasindan rahatsiz oluyorum:(
Sevgilerimi gönderiyorum.

Zerrin Pasta Evi dedi ki...

Bende mutfakta çok hızlı hareket ederim. Her an her şeye uzanabilirim.Mutfakta tek başıma çalışmayı daha çok seviyorum. O yüzden de ayak altında fazla kimse istemem. Hep bir şeyleri yıkamam lazım. Kirli bir şey görmeye dayanamam. Elim hep suda olur mutfaktayken :) Bende mi mutfak teröristi oluyorum?

Sevgiler...

SOFRAM dedi ki...

Tijen'ciğim olmaz olur mu hiç.Üniversite yıllarım kuzenlerimle aynı evi paylaşıyoruz Ankara'da.İş bölümü yapmışız, yemek ağırlığı bende onun için bulaşıkları onlar yıkıyor, ama keyifleri gelince nasıl sinir olurdum.Bir de mutfakta birilerinin hiç bir şey yapmadan ayak altında dolaşması, sanki acemi oluyorum o zaman...Bir de mutfakta dağınık çalışmayı sevmem, hem yemek yapar hem de toparlarım,galiba mutfağa girince biraz titizleniyorum...
Canım öptüm, sevgilerimle...

aslı varmış, aslı yokmuş dedi ki...

Kesinlikle kafam çalışmaz.Tıkanır kalırım aklımdakileri de yapamam. Sandalyeyi gösteririm sen orada otur ben bu taraftan alıcaklarım olur seni rahatsız etmiyim derim.Aslında rahatsızlık bende:))) Eğer yanımda kimse yoksa sihirli değnek değmiş gibi ben bile şaşırıyorum yarım saatte neler yapabildiğime....

Tijen dedi ki...

Yaşasın mutfak terörü! Teşekkürler kızlar, terörist yanınızı açıkyüreklilikle paylaştığınız için.

Zeynep dedi ki...

Ben de öyleyim Tijen.Bir de bazen yaptığım bir şeye müdahale ederler ya onu öyle yapma böyle yap diye o zaman daha da sinirlenirim.
Sevgilerimle

NAZLICA dedi ki...

Değil Mutfakta bir başkası ile çalışmak, seyredilmeye bile tahammülüm yoktur. Yalnız çalışmayı, ilk önce dağıtıp, sonra toplamayı ve temizlemeyi çok severim. Herkes de vardır, asla huysuz değilsin Tijenciğim. Sevgiyle

HÜLYA dedi ki...

Mutfakta çalisirken etrafi toplayarak isimi bitiririm... Bagzilari mesela hamur isi yaparken etrafi çok dagitirlar. Ben ise, kullandigim esyalari hemen isim bittiginde yikar yerine yerlestiririm. çalisirken kenarda asla bir sürü yikanacaklar birikmemeli bence, çünkü çalisma bittiginde herseyi yikamak daha zor oluyor.
Arti, bende senin gibiyim :-) bende mutfakta tek oldugum zaman kendimi daha rahat hissediyorum.

Kedila ve Meşe dedi ki...

Çocukken yemekle aram iyi değildi. Sonraları da mutfakla çok içli dışlı olmadım. Ama sonra evin güneşi doğdu. Anasına çekmesin dedim:) yemek yemeyi, yapmayı, sunmayı sevsin istedim. Böylece birlikte çok şey öğrendik yaptık mutfakta. Birlikte yeni mutfak aletleri keşfettik, şimdiye kadar sahip olmadığım ve eskiden ne işe yaradıklarını bilmediğim birçok mutfak aletim oldu. Birlikte pek çok yemek kitabı sahibi olduk ve sizi tanımama vsile oldu. Mutfak terörüstü değilim sanırım:)Bu birlikteliği seviyorum. Ama ileride güneş olur mu bilmem;)

Sevgiler..

zero dedi ki...

Yok yok kesinlikle yalnız değilsin sevgili Tijen. Ben de bir mutfak teröristi olma yolunda hızla ilerliyorum. Şunu farkettim ki, mutfakta usta olan, en azından biraz olsun işinin ehli olan insanlar zamanla ayak altında dolaşanlara tahammül edemiyor. Bunun gerçekten ustalıkla alakası olduğunu düşünmeye başladım.

beste dedi ki...

Ben mutfakta arkadaşlarıma hayata dair laflayarak yemek pişirmeye bayılırım, beraber bezelye ayıklamaya, şarap yudumlamaya, yemek kokuları arasında hayatı paylaşmaya. Yani hep bir yamağa ihtiyacım var ama şef ben olmalıyım bu anlamda benzeşebiliriz. Sizin huysuz halinizde çok tatlıdır eminim :)sevgiler

beste dedi ki...

üstelik herşey birikir küçük dağcıklar olur arada küçücük bir yerde iş halletmeye çalışırım eşim deli olur söylene söylene herşeyi temizler :)

Nilambara dedi ki...

Tijen'ciğim, bu "ben de" ler uzayıp gidecek ama benim cevabım da aynı. Çok büyük kalabalıklar ağırlayayım, menü çok zengin olsun... hiç önemli değil, yeter ki tek başıma olayım, bir yandan çalışırken biryandan zihnimden akan, gelişen, değişen çalışma planımı uygulayabileceğim özgür alanım olsun...
ve dağınık mutfağı ben de sevmem, kafamdaki o plan içinde bir yandan dağıtır ama bir yandan da temizler, toparlarım...
ama sevmediğim bir yönüm var ki, kendi mutfağım dışında yani deplasmanda, başkasına ait ortamda çalışamam... bu pek de hoş olmuyor, bu konuda biraz kendimi eğitmeli, pratik yapmalıyım desem de olmuyor... sonuç, lezzet hiç beni tatmin etmiyor...

Tijen dedi ki...

Mutfaktaki kızgın halim hiç tatlı değil Beste, emin olabilirsin.
İçimden taşmak isteyen kızgınlığa zor engel oluyorum öyle zamanlarda.
Kibarca söylemeye çalışıyorum ama her zaman da söylenmiyor ki...
Yok yok ben de mutfakta sohbeti, bir şeyler ayıklamayı severim, bazı
insanlarla mutfakta çalışmak da harikadır ama bazılarıyla sadece!
*
Zero,
Bu ustalıkla mı yoksa karakterle mi ilgili bilmiyorum. Gerçi ustaların sırlarını paylaşmak istemediği için -çoğu zaman- çırakları ayak altında istemediklerini çok duydum ama.
*
Nilambara,
Haklısın başka mutfaklarda çalışmak zor ama sonuçta ortaya bir şey çıkardığında, hele de başka bir memlekette pek mutlu oluyorsun, tabii yemeği sundukların da mutlu oluyor.
*
Kedila,
Ne güzel birlikte büyümek mutfakta. Dilerim ortak sevinciniz daim olur.
*
Zeynep, Nazlı, Hülya,
Biraz sakin olmaya ihtiyacımız var galiba, belki de doğrusu bu değildir ama hep doğrulara göre yaşamıyoruz ya hayatta???

Zehra Gürgen dedi ki...

Bizim evde de var bir mutfak huysuzu, KOCAM !!
O mutfaktayken su almak için bile içeri girilmemeli. Mutfak küçük gerçi ama büyükte olsa farketmezdi bence. tek fark o da yemeği yapar ortalığı ööylece bırakır. Olsun benim için hiiç önemli değil. Mutfağada girmem o yemek yaparken, karışmamda. Temizlemek dert değil benim için yeterki o yapsın yemekleri :))

Adsız dedi ki...

İşime karışılmadığı sürece mutfakta birisinin olması hoşuma gidiyor...hatta söylediklerimi kayıtsız şartsız yapan biri olunca yeme de yanında yat. Aslı'yla bu konuda hiç sorun yaşamıyorum. Bulaşık yıkamak hariç çok güzel yamaklık yapıyor.

İşi karıştıran anneler galiba. Annemle mutfakta olmak çok zor. Her şeyi elimden alıp yapmaya çalışıyor ta ki ben kovana kadar; çoğunlukla da kovulur. O öyle olmaz, bu böyle olmaz, ona bu konmaz...

Mutfakla ilk haşır neşir olduğum zamanlardı; üç saat pişen bir kek yapmaya kalkmıştım. Söylemediğini bırakmamıştı 'kek üç saat pişer mi' diye. Gizli gizli fırını kapatıp kekimi çıkartmaya kalkışmıştı.

Sorun kesinlikle annelerde; bizde değil, terörist olan onlar : P

Cafe Gusto dedi ki...

Benim boyum kısa olduğu için mutfak dolaplarına uzanmakta zorlanırım.Sandalyeye çık tabak al in aşağı bu beni yorar.O nedenle ben yemek yaparken yanımda birisi olup sadece yetişemediğim yerde yardımcı olursa ayrıca ben hazırlarken o da kirlenenleri yıkarsa o zaman 2 kişiye evet derim.Ama bu 2 kişi bellidir benim için çok yakın bir arkadaşım var o yada eşim olursa olur sadece.Onun dışında ben yaparken bilmiş bilmiş başımda beni seyreden olursa inanılmaz rahatsız olurum.Yani ben mutfakta 2 kişiye evet diyorum ama sadece o 2 kişiye farklı insanlara değil...