Dut mevsimi açılmıştır

Öncelikle bu fotoğrafta konu mankenliği yapan sevgili arkadaşım Füsun'a teşekkürler. Ne yazık ki bu dutlar bu mevsime ait değil. Kendileri 2009 yılında, sevgili Füsun ve Erhan'la birlikte -her zamanki gibi çok güzeldi onlarla vakit geçirmek, dünyada en sevdiğim insanların başında gelen bir özel çift Füsun ve Erhan-yaptığımız kısa Bozcaada seferinde çekilmişti, Ümitlerin bahçesinde. Bağhane'nin bahçesinde bir azman dut ağacı var ki sormayın gitsin. İnsan kendini alamıyor o dutlardan. Sabah kalkıp ağacın dibine gidiyor, doyana kadar dut yiyorsunuz. Tabii eller kapkara oluyor ya çaresi dutun yaprağında. Bir yaprak koparıp ovaladınız mı elleriniz pırıl pırıl.
Önceki yazıda da söylediğim gibi, Antalya'da dut mevsimi açıldı. Pazarlarda bol dut var. Ağaçların dalları sarkmış dutlardan. Pazardan alıyorum almasına ya, dut beklemeye gelecek meyve değil. Ağacından yediniz mi var tadı, yoksa aynı lezzeti bulmak zor. Birden şu düşünce belirdi zihnimde: Çocukluğumuzdaki lezzeti bulabileceğimiz nadir meyvelerden dut. Her meyvenin tadı bozulurken dut nasıl güzel kalabildi diye düşünmeden edemedim.
(İki haber: Bugün -cuma- Radikal kitap ekinde Artun Ünsal'ın son kitabını tanıttığım yazı var. Hürriyet Cuma ekinde de "en iyi on" listesine ufak bir katkıda bulundum. Aslında böyle listeler yapmak ne kadar doğru bilmiyorum. Hayır diyemedim...)