Dondurmaya methiye

Bugün yazı yazmayacaktım. Yok aslında yazmayı düşünüyordum ama ertelemiştim, Artun hocanın yeni kitabı için tanıtım yazısına ayrılacaktı bugün. Bir de twitter'ı biraz daha mı tanısam, iyi mi ettim, çok mu zamanımı alacak, gerek var mıydı düşünceleriyle oyalanacaktım. Anneme Maya'nın son resimlerini gösterirken (artık 5 yaşında kocaman bir kız Maya, dünyanın en muhteşem yaratığı bize göre, ah özlemimiz çok büyük!) birdenbire karşıma çıktı. Ah dedim ah ah ne güzeldi. Gözlerimi kapattım, o ana döndüm şimdi olsa yeniden dedim, biraz daha yesem. Sonra kızdım kendime neden daha önce tatmadım ki dedim. Öyle geller ve gitler yaşadım işte. Bir şeye benzemiyor aslında değil mi? Oysa çok şey. Beyaz olan zencefilli, gri olan siyah susamlı. Bir dondurma bu kadar mı muhteşem olur? Ününü hak ediyormuş Il laboratorio del gelato. Fazlasıyla. Sonra bir de fesleğen ve limonlu sorbelerini tattım. O da güzel ya benim aklım siyah susamlıda kaldı. Şimdi ışınlansam ve bir kez daha yesem istiyorum. Ya da evde benzerini yapmaya çalışsam. Siyah susamım yok. Belki zencefillisini deneyebilirim. Zihnimde fikirler dansetmeye başladı. Ne güzel bir süreç... Sizin en favori dondurmanız hangisi? Ve nerede?