Et yerine

Benim gibi bayram ruhu taşımayan kaç kişi vardır aranızda merak ediyorum. Hoş zaten bayram ruhu taşımıyorsanız çoktan bu uzun tatili fırsat bilip bir yerlere kaçmışsınızdır. Bu satırları da görmezsiniz muhtemelen. Belki siz de benim gibi başınızı kuma gömenlerdensinizdir Kurban bayramı geldiğinde. Neyse ki eskisi gibi arka bahçelerde kanırta kanırta kesilmiyor hayvancıklar. Onların acılı melemeleriyle uyanmıyoruz bayram sabahına. Yahut o kurtar beni dercesine bağırtılarıyla uyumaya çalışmıyoruz, arife gecesi. Bir yerlerde, biz görmeden hallediliyor o işler. Diğer zamanlar olduğu gibi. Mezbahaları görüp de bir daha et yiyemeyen insanlar tanıyorum. (Neyse ki ben mezbaha görmeden vazgeçtim etten.) Bu bayram bir de diyet eklenince üzerine, hepten uzak düştük bayram tatlılarından, bayram yiyeceklerinden. Annem istedi diye, misafirlerine ikram etsin diye ona sevgili hocam Dr. Silvestri'nin İtalyan usulü peynirli tatlısından yaptım. Ben tadına bile bakmayacağım. Biliyorum nasılsa neye benzediğini. Onun yerine, nohutlu şevketi bostan yiyeceğim, dün pişirdiğim. Buzdolabında bana bakınca güzelim dikenler, çıkarıp ayıkladım, yıkadım, yıkadım, yıkadım ve soğanları zeytinyağında kavurup doğradığım şevketi bostanları ekledim. Sonra da nohutları. Ne güzel bir tadı var bu meretin. İnsan pişmeden tahmin edemiyor. Her seferinde beni şaşırtmayı beceriyor ya, helal olsun ona!