Bugün pek bir mutluyum. Pek özgür hissediyorum kendimi. Obama kazandı diye mi? Sanki dünyada her şey değişecekmiş gibi. Değişmez elbet ya bizimki züğürt tesellisi işte. Yollarda olmak istiyorum. Yollara vurmak. Nedendir bilinmez. (Sanki hep evde kalmak istermişim gibi) Belki Food and Travel dergisinin Kasım 2008 sayısını aldım diyedir. Orada gördüğüm Bangkok resimleri, Yemen, Bolu resimleri, dünyanın her tarafından tren yolculukları... Belki şu an okuduğum kitaptaki tren yolculukları yüzünden. Ne bileyim. İyi ki diyorum, geçmiş yolculuklarım var. Hiç değilse onlara bakarak yoldaymış gibi yapabilirim. Bu resim mesela. Güneşli bir bahar günü, Cenova'dan Nice'e giderken çekmişim. Mimozalar açmış, karlı dağlar geride kalmış, sıcak insanın yüzüne vurmuş. Ventimiglia'da tren değiştireceğim. Karnım aç. Neyse ki sonraki trene on dakika kadar vakit var. İstasyonda bir kafe. Çıtır Fransız ekmekleri arasında sandviçler. Peynir, domates ve marullu bu sandviçi seçmişim. Yanına bir bardak da kırmızı şarap. Bir elimde şarap, öteki elimde valizim, sandviçim. Nasıl taşıyorsam artık. Trene binip bir kompartmana yerleşirsin. Sandviçle şarap pek iştah açıcı durmaktadır. Fotoğrafını çekersin, arkana yaslanır tadını çıkarırsın o anın. Tren deyince aklıma o gün geldi. Uzaktan da olsa mimozaların ruhuma verdiği sevinç.
06 Kasım 2008
Yolda olmak
Bugün pek bir mutluyum. Pek özgür hissediyorum kendimi. Obama kazandı diye mi? Sanki dünyada her şey değişecekmiş gibi. Değişmez elbet ya bizimki züğürt tesellisi işte. Yollarda olmak istiyorum. Yollara vurmak. Nedendir bilinmez. (Sanki hep evde kalmak istermişim gibi) Belki Food and Travel dergisinin Kasım 2008 sayısını aldım diyedir. Orada gördüğüm Bangkok resimleri, Yemen, Bolu resimleri, dünyanın her tarafından tren yolculukları... Belki şu an okuduğum kitaptaki tren yolculukları yüzünden. Ne bileyim. İyi ki diyorum, geçmiş yolculuklarım var. Hiç değilse onlara bakarak yoldaymış gibi yapabilirim. Bu resim mesela. Güneşli bir bahar günü, Cenova'dan Nice'e giderken çekmişim. Mimozalar açmış, karlı dağlar geride kalmış, sıcak insanın yüzüne vurmuş. Ventimiglia'da tren değiştireceğim. Karnım aç. Neyse ki sonraki trene on dakika kadar vakit var. İstasyonda bir kafe. Çıtır Fransız ekmekleri arasında sandviçler. Peynir, domates ve marullu bu sandviçi seçmişim. Yanına bir bardak da kırmızı şarap. Bir elimde şarap, öteki elimde valizim, sandviçim. Nasıl taşıyorsam artık. Trene binip bir kompartmana yerleşirsin. Sandviçle şarap pek iştah açıcı durmaktadır. Fotoğrafını çekersin, arkana yaslanır tadını çıkarırsın o anın. Tren deyince aklıma o gün geldi. Uzaktan da olsa mimozaların ruhuma verdiği sevinç.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
37 yorum:
OHHHHH..
MİSS VALLAAAAAAA...
İÇİMİ AÇTIN TİJENİMMMM.....
VAROL.
Sen eskilerin masalcı ninesi gibisin Tijen. Ne kadar güzel anlatıyorsun, hiç bitmesin istiyorum. Ağzımıza çalınan bir parmak balsın.
*
Plastik bardaktaki kırmızı şarap da gerçekten 'yolda' havası veriyor.
Ekmeğin arasındaki o peynir domates seni yolculuklara, beni de çocukluğuma götürdü.. Oyundan geri kalmamak için, elime aldığım sandviçimle sokaklara fırlayıp, bii yandan ekmeğimi ısırdığım bi yandan koşuşturmaya, saklambaça, sek sek'e... devam ettiğim günlere :)))
Sevgiler
süper tijen.. nasıl özendim, nasıl hoşlaştım anlatamam:) ben de sandviç-plastik bardakta şarap günlerimi hatırladım. ama trende değildim.. olmak istiyorum ama. yaptığım tek uzun tren yolculuğu brüksel-paris arası TGV ile yaptığımda 11 yıl kadar önce.. ne güzel yazıyorsun:)
food&travel abonesi oldum ilk sayıyı gördüğüm andan beri. vurgunum:) çok başarılı çok..
Bir tek sana yorum yazamadım Dilayra, onun için buradan teşekkür edeyim dedim. Ben de çok beğeniyorum Food and Travel'ı. İnsanda gitme arzusu uyandırmayı başarıyor değil mi?
*
Destina, Yaban, NuNu,
Teşekkürler!
NAsıl güzel ve tadı damakta kalan bir duygudur yolda olmak...İnsanın içinde pırpır kelebekler uçuşur, ayakları yere bastığını hissetmez. Sanki içine daha çok temiz hava çeker, daha cesur, daha genç, daha özgür ve daha kendi gibi hisseder insan yolculukta...
ah Tijencim,
ne güzel yaziyorsun.
ben de gezsem gezsem, hep gezsem :)
penceremden bakiyorum, disarda kasvetli bi hava, büroda tikilmis kalmisim. Günes istiyorum, tatil istiyorum!
Tijen'ciğim, sandviç de çok iştah açıcı görüyormuş:)Güzel gönlünde mimozalar hep açsın sana verdiği sevinçler hiç bitmesin.
Sağlıcakla komşum...
Tijenciğim harikasın ne güzel de rahatladım yazını okuyunca sanki günlerdir ihtiyacım olan buymuş :)
Sevgiler,
Evren
Oh ne güzel anlatmışsın, uzaklara dalıp dalıp götürüyosun insanı, sevgiler
Okul zamanında, az para, bir şişe şarap, sandviçler ve çerezler, belediye otobüsü, güneşli bir kış gününde denizin kıyısına gidip bir büyük kayaya ve ya banka tüneyip bir kaç arkadaş sohbet eder, gülüşürdük. Yol kısa ama macera büyük gibi gelirdi bize. Yol hayalleri konuşulurdu.
Hatırlattınız bana birden.
Bende neler hatırladım neler Tijen'ciğim..Yakışır sana güzel gönüllüm..
Obama'ya hepimiz çok sevindik..Umarım o'nunla birlikte çok ilkler yaşanır Amerika'da..)
Sevgilerle canım benim..
mimozaları bende bugünlerde çok düşünüyorum. yollara çıkmayı , yolcuklarda olmayı da..
Food&Travel çok baştan çıkarıcı bir dergi. İnsanın hem gurme hem seyahat yazarı olası ve durmadan dolaşası geliyor. Hayal işte:))
Tijen'ciğim,
Benim de şu sıralar içimde kendimi yollara vurmak arzusu var. Ama... Allah yokluklarını göstermesin kızların okulu, sorumluluğu mümkün kılamıyor bu arzumu. Ama kendimi hayalledim senin yerine, o bile yetti:) Şimdilik!
Sevgilerimle...
Kesinlikle hayatı yaşamayı biliyorsun ! Kırmızı şarap, güneş, güzel bir manzara ve huzur ! ahh bende olsaydım o trende dedirtiyorsun. Tamda nereye gitsem diye düşündüğüm bir anda.
Sevgili Tijen,ne de güzel anlatmışsın,afiyet olsun canım.o dergi beni de baştan çıkarıyor:-)))ne güzel yerler ne güzel yemekler anlatıyorlar.bol bol gezmek dileğiyle.sevgilerimle...
Galiba yol ve yolculuk bazen hepimize gerekiyor. Başka bir yerde olmak, başka şeyler düşünmek, dertleri, tasaları geride bırakmak...
Ben de şu güzel sandiviçi yemek istiyorum şu anki tek isteğim bu.
Seyahat etmek gibisi var mı arkadaşım?
Valla canımı çektiridin yine;)
En kısa zamanda diliyorum kendime ve tüm isteyenlere güzel bir seyehat;)
Muhabbetle...
Tijen o kadar güzel yazmışsın ki insan eskilere dalıp gidiyor.Tren deyince arkadaşlarla Eskişehir'e gittiğimiz günler geldi aklıma.Ne güzeldi.
Obama'nın kazanmasına çok sevindim ben de.İnsan sahiden de dünyanın değişeceğine inanıyor.Belli mi olur bakarsın değişir.
Sandviç harika görünüyor,şarapla birlikte de ne güzel olmuştur.
Sevgilerimle
Tijen senin mutluluklarını, mutlu olduğun şeyler hakkında okumak beni de mutlu ediyor!
internette sanal dolaşıyoruz ama gerçegide olsa hiç fena olmazdı. Belki birgün kısmet.. :)
Keşke değişse pek çok şey değil mi?
Bu görüntü etkileyici gerçekten.
Tüm dünya ülkeleri için hayırlısı olur umarım....Barış olsun tüm dünyada...
Yolculuk hepimizin isteği ,blogcularla çıkmak lazım tren yolculuğuna.Ne keyifli sohbetler yapılır ne güzel lezzetler tadarız kimbilir:)
Tijen'cim sefan olsun. Afiyet olsun. Canım çekti benim de neyi dersen, hem özgürce gezmeyi, hem çıtır Fransız ekmeklerini, hem de Fransız şarabını. Diyeceksin Türkiye de de muadilleri var fakat her şey yerinde bir başka güzel..:)Selamlar..
Canim oyle yorgunumki,ziyaretine geldim yazini okudum.
Sanki sandvic aldim,sarap aldim trene bindim ohhhh dinlendim supersin sevgilerrr
Hakikaten blogcu kızlar tren gezisi hiç fena olmaz. O koridorlarda kimbilir ne yiyecekler dolaşır kızlar!
Biz de şu aralar aynı ruh hali içindeyiz.
Amerikalı bir arkadaşım,daha doğrusu Amerika'da yaşayan ve hediyelik eşya dükkanı olan bir arkadaşım anlattı;kriz nedeniyle kimse alışveriş yapmıyormuş.Biz de bu aralar kriz nedeniyle seyahat edemiyoruz:)Amerika'da kasırga oldu,rüzgarı bize vurdu:)
Tren ne ilginç bir araç. Raylardan yolu sebebiyle gidebileceğin yol sınırlanmış,yoldan çıkmak gibi bir şansın yok. Yine de hiçbir ulaşım aracında hissetmediğim kadar özgür hissediyorum orada kendimi. Ayağa kalkıp yürüyebildiğim için mi acaba?
Tijenciğim gerçekten benim de canım çekti.Tren çocukluğumun en önemli ulaşım aracı. Çok güzel anılar ve duyguları hatırlatıyor. Nurda yat Babacığım...Sevgiyle
Ah yollarda olamk gibisi varmı?? Nasıl keyifli bir ruh halidir o öyle. Yediğin içtiğin bile bambaşka olur...
Tijen'cigim resmen dusuncelerimi okumussun, ben de kendimi yollara vurmak istiyorum Mali Musairlik sinavlarina hazirlanmak yerine..
Yillar once ben de Ventemiglia'da tren degistirmis ve bu resmin benzerini cekmistim.. Heyhat nasil da hatirlattin bana simdi o gunleri.
NY su aralar o kadar guzel ki, sabahlari resmen resim cekebilmek icin ise gitmekten vazgeciyorum sonra isten cikarilan arkadaslarim aklima geliyor, ise gidiyorum...
Insallah Obama hukumeti bu sorunlarin cozulmesi icin bir formul bulur, yoksa buralarda yasanmaz artik. Ilk defa bizde de isden cikarilmalar basladi.
Cok opuyorum seni...
o sandviç ne nefis öyle harika!
bende geçen sene konyaya trenle gittim 15 saati buldu 12 saatlik yol ama güzeldi..
malum batıda ki trenlere göre bizim gibiler tıngır mıngır kalıyor ama çok güzel oluyor harilaydı helede dönüşte haydarpaşadna elimde çek çekle inince arkadaşıma dedim köyden indim şehire filmini yaşıyoruz hadi bir daha girsek mi kapıdan?
:))))
***
bende çarşamba günü sabah okula gitmeden önce haberlere bakıyorum haber kanallarından obama nın kazanması kesinleşmiş ve mutlu ediyor niye bende çözemedim geçen ntv deki gazetecilerin söylediği gibi duygusal bakan bir millet olduğumuz için mi bilmiyorum ama mutlu etti..
Yollarda olmak isteyen herkese sevgi ve selamlar!
Mimozamı dedin? ah bayılırım o nadide çiçekli ağçalara..
keyfini çıramışsındır sen muahakkak:)
şarap, güzelim ekmek afiyetler olsun..
ben de geçen ay Ankardaydım hemen food and travel lı aldım ama ..bu ay ki yok burdaa:(
sevgiler..
bol gezmeli günler..
Merhaba Tijen,
çok güzel anlatmışsın tren yolculuklarını.
Bu arada ekmeği görünce ilk aklıma gelen şey, böyle ekmek nerede satılıyor acaba oldu :))
Ciabatta gibi duruyor. Çok lezzetli görünüyor
Sevgiler
Işıl
Yorum Gönder