Herkesin Ayvalık'ı başka

Öyle değil mi? Hepimiz farklı şeyler görüyoruz Ayvalık'ta. Başka başka manzaralara bakıyoruz. Başka yerlerde yemek yiyoruz. Benim için Ayvalık dostlarım, lor tatlısı, Ayvalık tostu (bir daha kesinlikle mandıraya gidip güzel bir sepet peyniri alıp onunla yaptıracağım, son yiyişimde peynirden çok patates püresine benzer bir şey vardı tostun içinde)...


İlk duraklarımdan biri Güler Pastanesi'dir. Bilenler bilir. Sakızlı kurabiyeler ille de sardırılır, eve getirilir. Çayın yanında yenir sonra. Lor tatlısı ise sakızlı dondurmayla pek güzel gider. Günlerden perşembe ise, pazara denk getirdiysem gidişimi, o zaman köylü pazarı mutlaka ziyaret edilir, miniminnacık, üzerinde çiçekleri duran kabaklardan alınır, etraf mutlaka kolaçan edilir, yıllar önceden tanıdığım güzel gözlü çingen kızlar orada mı diye bakılır..
.

Geylan Kitabevi'ne de mutlaka gidilir. Özellikle sohbet etmek için. Mübadele raflarına bakılır, yeni kitap var mı diye. Hele de Ahmet Yorulmaz'ın yeni bir kitabı çıkmışsa, üstüne üstlük Ahmet bey de oradaysa ve tatlı sohbetinden sebepleniyorsanız, pek çok daha güzel olur orada olmak. Bu sefer de yeni bir Ahmet Yorulmaz kitabı çıktı karşıma. Remzi Kitabevi'nden çıkan bu yeni kitabın adı Ayvalık'tan Cunda'dan. O güzel, o hoş sohbet haliyle ilmek ilmek dokuduğu kitapta öyle çok, öyle çok bilgi var ki, satırlar arasında yeni yolculuklara çıkmamak mümkün değil. Geylan Kitabevi'nden sonra ise mutlaka, ama mutlaka Kürşat'a uğranır, zeytinler tadılır, sohbet edilir, o ipek gibi zeytin ağaçlarının odunundan yapılmış ekmek tahtaları, peynir tahtaları, salata kaşıkları, ceviz kıracakları... Seçmek ne zor! Benim Ayvalık'ımın başka güzel köşeleri daha var elbet, aynı -eminim- sizin Ayvalık'ınızınkiler gibi. Ama bu seferlik, tatlı yiyelim, tatlı tatlı veda edelim diyorum. Mutfakta Zen biraz tatile girsin, derin nefesler alıp versin, yaşamın güzelliklerinin tadını çıkarsın, sessizliğin erdemiyle büyülensin. Zaman dediğiniz nedir ki? Geçiverir. Sonra bir bakarsınız cee demişiz buradan yine. Ağız tadınız eksik olmasın. Sağlıcakla kalın. (Ayvalık yazısıyla veda edince Ayvalık'a gidiyorum zannetti dostlar. Yok Ayvalık'a geçen perşembe, dostlarımı görmeye gitmiştim, günübirlik.)
*
Ben yokken gülümsemeniz eksik olmasın diye sizi gülümse klibiyle baş başa bırakıyorum yine. Ne zaman huzura, sevince ihtiyacım olsa izliyorum. Belki size de iyi gelir:
http://www.youtube.com/watch?v=T9a3laPU0Oc