Antalya-Fethiye 3.5 saat

O Aralik'ta yayinlandi ya ben ancak bugün alabildim. Bir yandan yemegimi yedim öglen, bir yandan sayfalarini çevirmeye basladim. Ne çok tanidik ruh çikti karsima. Ille de yazarlar yahut fotografçilar degil, kelebekler, agaçlar, çiçekler... Satir satir okunasi bir dergi olmus. Bu yazinin konusu olan Pastoral Vadi yer almiyor olsa da onun içinde oldugu TaTuTa projesi ve bu proje kapsamindaki ekolojik çiftliklerin de kapsamli bir yaziyla yer aldigi, yilda bir kez yayinlanan YEŞİL ATLAS'ı tükenmeden alıp okuyun isterim. Gerçekten çok isterim. (Öglen ne mi yedim? Kremali balkabagi çorbasiyla üzerine lor peyniri sürülmüs simit dilimleri. Simitler Ankara simidi. Burada öyle satiyorlar. Hakikaten de Ankara'da yediklerime benziyor. Bir özellikleri daha var ki onu pek seviyorum. Ertesi gün yiyecek oldugunuzda da isittiginizda kayis gibi bir simit olmuyor. Çorbami bu sefer degisik yaptim. Balkabagi dilimlerini havuç ve soganla birlikte hasladim, soguduktan sonra blenderden geçirip tencereye aldim. Biraz süt, biraz krema ile tuz, karabiber ve muskat rendesi ekleyip isittim, afiyetle yedim.)
Bilgi: Atlas dergisinde yayinlanan en son yazim için yandaki Atlas linkini tiklayin.
*
Evet tami tamina 3.5 saat. Biz bayram öncesi sessizliginden yararlanip biraz daha önce vardik. Biz dedigim otobüstekiler. 3 saat 15 dakika desem daha dogru. Mola tepelerde. Daha önceden de orada yarim saat geçirmisligim var. Adini sormayin bilemem. Bildigim su ki, çantamdaki mis kokulu king (yahut Antalya'daki deyimle klemantin) mandalinalarimi ve kamkat likörüyle tadini yogunlastirdigim çikolatali muhallebiyi yiyerek ve daglari seyrederek geçti o yarim saat. Hava günesli. Soguk. Saat 2 gibi. Ögleden sonra.

Bu birinci fotograf. Fethiye otogarinda sevgili Asortik Krep'le bulustuktan sonra biraz sohbet edecegimiz bir yere ugrayacagiz. Orasi da unutulmaz bir aniya dönüsen bir yörük müzesi. A. Krep diyor ki web siteleri de var. Hatta brosürünü de aldim almasina ya simdi kalkip almaya üseniyorum. Sonra versem adresini? (Sagolsun Asortik'cigim birlikte geçirdigimiz güzel saatlerden bahsettigi yazisinda linkini vermis, oradan bakabilirsiniz.) Orada tatli mi tatli bir kadin (notlarima bakip onun da adini söyleyecegim) bize çay yanina yemek üzere muhtesem yiyecekler hazirlamis. Soba yanmis çadirimsiya dönüstürülmüs yemek bölümünde bahçenin. Sicacik. Üzerinde çayimiz. Içiniz, yiyiniz, sohbet ediniz diyor ilahlar.

Gezinin en hos karelerinden biri. Gece uykusu için mi tünemisler agaca tavuklar? Belli ki öyle bir amaçlari var. Hava yavastan kararmakta. Limon agaçlari sapsari meyveleriyle yüklü. Kil çadirlarla kapanmis kerevetler var. Birer ailelik. Yahut gece uyumak isterseniz diyelim ki iki kisilik. Sonra A. Krep beni Yanıklar Köyü'ndeki Pastoral Vadi'ye, Kizen çiftine emanet edecek. Aksam Ahmet'in ev yapimi elma sarabindan içecegim, ertesi gün konuklarla tanisacagim, sonra kerpiç evimde soba yakacagim.

Sabah olacak, çiftligi gezecegiz hep birlikte. Öncesinde kuzineli koca mutfaktaki koca masada kahvalti edecegiz. Ekmekler kuzinede kizaracak, zaten çay da üzerinde kayniyor olacak, zeytinleri Nurgül kirmis olacak, yemyesil halleriyle bize, gözümüzün içine bakacaklar. Toprak kabin içinde yenmeyi bekleyecekler. Tijen zeytinsever ya, bir tabak dolusu yiyecek onlardan. Kizarmis ekmegini çiftligin zeytinlerinden sıkılan yaga banacak. Yukaridaki resim mi? O seradaki sultani bezelyelerin çiçeklerinin ne kadar albenili ve güzel ötesi olduklarinin kaniti olarak yer aliyor burada. Haksiz sayilmam sanirim.

Çiftligin hayvanlari da çok insansever. Mesela Sansli. Çiftligin sevgili köpegi. Resimdeki de insan iliskileri konusunda güzel bir örnek. Onun adi var mi bilmiyorum? Tavuklar da var. Bir de at. Rüzgar miydi adi? Arazinin yanindan dere akiyor. Gece su sesiyle uyumak hiç de beklenmedik bir sey degil. Diger bir çitirti da yanan odun sobasinin sesi. Baska ses duymaniz zor. Belki arazinin kiyisindan geçen birileri (ille de insan olmasi gerekmiyor) olursa onu farkeden Sansli ve arkadasi Süleyman'in havlamalarini duyarsiniz. O kadar. Pastoral Vadi'de bir yilbasi geçti. Çevre gezileriyle, yemekler, kahvaltilar, çaylarla. Sömineyle, bahçenin baklasindan, enginarindan, bezelyesinden yapilan yemeklerle, Nurgül'ün utangaç gülüsüyle, dost insanlarla ve tabii naif gülüslü Elif'le... Pastoral Vadi'ye dair ayrintili bilgiler sitelerinde var. Asortik Krep de su yazisinda (yazinin linkini bulamadigim için Kasim ayi yazilarinin sonlarinda göreceksiniz çiftligin fotograflarini, en sonraki sari kerpiç ev de benim evim) bahsetmisti oradan. Bizi yillar sonra bulusturan da odur. Bu da buradan söylene. Sevgili Asortik'cigim, beni gelip aldigin, güzel armaganlara bogdugun, dostlugunu sundugun için çok tesekkürler. Sevgili Kizen çiftine, Ahmet'in yumusacik, tatli annesine, Elif'e, Nurgül'e ve tüm Pastoral Vadi ekibine (hayvanlar dahil) tesekkür ederim yasattiklari güzellikler için. Ne olacak, Antalya-Fethiye 3.5 saat. Hele bir bahar gelsin, gelincik tarlalarini görmek için yeniden gitmeme kim engel olabilir ki?
*
Bu mesaj geçtigimiz günlerde geldi. Mesaj degil de bilgi, haber, müjde demeli. Böylesi daha dogru olur. Sevgili dost (yüz yüze görüsmesek de) Mine Pakkaner, bir e-dergiyi müjdeliyordu: Ağaçlar dergisini. Sayfalari normal dergi mantigiyla çalisiyormus. Alt tarafina tiklayarak sayfasini çeviriyormussunuz. Bitki dostu Mine de derginin yazarlarindan biri. Bitki ustasi demeliyim aslinda ona. Bitkilerle yasami güzellestirenlerden çünkü o. Adresi www.agaclar.net, tamamen gönüllülük üzerine kurulan, hazirlanan bir dergi bu. Hadi siz de çevirin sayfalarini.