Mutluluk o kapağın altında değil

Reklamcılar bizim mutluluğumuza takmış durumdalar. Daha doğrusu bize mutluluk satmaya çalışıyorlar! Biri diyor ki "mutluluk bu kapağın altındadır". Boyalı gazoz içtiği için mutlu olan bir insan tanıyor musunuz? Yani köyden kente gelmişsinizdir veya ülkenin ücra bir köşesinde yaşıyorsunuzdur ve çok fakirsinizdir ve biri size bir şişe gazoz vermiştir. Belki o sizi mutlu etmiştir ama bu sizi mutlu bir insan yapmaya yeter mi? Bir başka reklamın sloganı ise "mutluluk iki parmağının arasında". Bisküvi yediğimiz için mutlu olacakmışız! Yani o bisküvi fabrikası ben lisedeyken eve dönüş yolum üzerindeydi ve otobüsle geçerken etrafa yaydığı kokularla açlığımızı anımsatırdı ve çocukken afiyetle yerdik ürünlerini ya bisküvi yediği için açlığını, çaresizliğini, işsizliğini, terkedilmişliğini unutan birini tanıyor musunuz? Bankalar, telefon şirketleri, deterjancılar, hazır gıdacılar... Herkes bizi mutlu etmek için çırpınıp dururken neden gitgide daha mutsuz, daha umutsuz, daha sağlıksız, daha fakir hale geliyoruz dersiniz? Bana kalırsa bahçenizde yetiştirdiğiniz bir kök biber yahut domates veya bir saksı maydanoz, fesleğen... neden bunun reklamı yapılmaz ki? Kimseye para kazandırmaz da ondan! Bugün pazardan bir sürü fide aldım. On gün kadar önce ektiğim mısırlar, soya fasulyeleri, marullar, rokalar boylanmaya başladılar. Turplar, pancarlar, süs kabakları da toprağı delmiş durumda. Deli kızın bohçası gibi bir bahçe bu. Bugün de salatalık, pırasa, süs biberi ve fesleğen eklenecek yüküne. Ve ocakta közlenen patlıcanın kokusu. İşte mutluluk bunlarda, o kapağın altında değil!