Ve pencereler

Sadece kapılar değil, pencereler de özeldir. Dilleri olsa neler anlatırlar. Nelere şahit olmuşlardır kimbilir, yaşadıkları sürece. Evet elbette onlar da yaşar, ne sandınız. Etten kemikten yapılmamışlardır ama eski pencereler ahşaptandı, şimdilerde pek kullanan kalmadı ahşap pencereleri ya ben inatla o eve hiç hava aldırmayan içerdeki havayı boğan, dışarı çıkmasına izin vermeyen ve sonu çoğu zaman "pen"le biten o plastik çerçevelerden uzak duruyorum. Sevmiyorum onları. Ne kadar kampanya yaparlarsa yapsınlar bana ne almayacağım işte. Cam şeffaftır ancak çoğu zaman bir perdeyle içeriyi görmeniz engellenmiştir. Kimi perdeler ipucu verir içerideki yaşama dair. Birazcık olsun görmenizi sağlarlar dantellerin arasından. Bazen bir masa vardır hemen camın önünde, bazen bir koltuk. Kimi pencerelerin önünde saksılar vardır, kiminde bir okuma gözlüğü ve belki yanında bir kitap, yarım kalmış bir kahve, belki bir ufak tabakta kurabiye kırıntıları... Ben pencerelere bakarak hayal kurmayı da seviyorum sanırım ve galiba pencereleri kapılardan daha çok seviyorum. İki taraflı görüş var çünkü, hem dışarıdan içeriyi hem içeriden dışarıyı görebiliyorsunuz, açmak zorunda olmadan. Kapıların ise sadece gözleme delikleri size bu imkanı sağlıyor, o da içerideyseniz. Neyse, uzun sözün kısası, bu manzaraya dair bir öykü hayal ettim, yüreğimin bir tarafına kondurdum. Belki bir gün zaman olur, yazarım o öyküyü.