Sizi bu güzelle başbaşa bırakabilir miyim?

Sizi bu güzelle başbaşa bırakıp kaçayım diyorum. Sanki dünya alem bu fotoğrafı ve yazısını bekliyormuş gibi yapmanın alemi yok biliyorum. Ne acelesi var değil mi? Şimdi kendilerini yiyip çıkmam gerekiyor. Hikayesini dönüşte anlatsam?
*
İşlerimi hallettim. Dönüşte bizim Torun Gıda'ya uğrayıp lor peyniri ve süzme yoğurt aldım. Artık hazır yoğurtları yiyemez oldum. Süt tozu kullandıklarından mıdır, yoğurt yiyormuş gibi olmuyorum. Her zaman kendim mayalarım yoğurdumu ya bu hafta iyi süt bulamadığım için yoğurtsuz kaldım. Torun Gıda'nınki %100 süttenmiş, öyle dediler yemin billah. Bir de Çankaya Simit Fırını'na uğradım. Çarşıya yolum düştüğünde oradan alırım simidimi. Fırından yeni çıkmış. Çayın yanında lor ve simit. Neyse ne diyordum, bu güzel arkadaş "neye niyet neye kısmet" şeklinde çıktı ortaya. Mercimeklerimi ıslatmıştım. Aslında gelincik otlu pişirecektim ya kısmet bu mini kabaklaraymış. Yılın ilk kabakları. Geçen perşembe yolum düştü diye gittiğim Meltem Pazarı'nda, yere oturmuş bir nene gördüm, önündeki üçer beşer demet maydanoz, adaçayı gibi otların yanına biraz da miniminnacık kabak koymuş. Tarla mı dedim tarla dedi. Bu zamanda çıkar mı dedim, daha ilk topladım dedi. İnanayım mı inanmayayım mı diye iki arada kaldım. Sonunda yarım kilo aldım. Baktım bozulacaklar sıra gelmeden, ben de hepsini bir güzel yıkadım. Tencereye yarım halka halinde doğradığım soğanları, süzdüğüm mercimekleri, az sızma zeytinyağı (hatta filtre dahi edilmemiş), tuz, karabiber ve tane kimyonu, biraz da su koyup yaktım ocağı. Çabucak piştiler, kabakları ekledim. Bir kaç dakika da birlikte pişirdim. Oldu mu leziz bir bahar yemeği. Hepsi bu kadar aslında. Basit değil mi? Ah evet, sonradan bol sarımsak da ekledim. Üzerindekiler poz verirken eklenen çörekotları.