Var mi cay gibisi?

Insan bazi seylerin kiymetini ona ulasamadiginda anlar ya, iste cay da onlardan biri. Demlenmis caysiz bir hayat olabilir mi? Poset caylar disimin kovuguna bile gitmiyor (biliyorum bu deyimin yeri bu cumle degil ama icimden oyle soylemek geldi). Istersen on bardak ic, zaten bardak da yok ya, fincan, hatta cogu zaman kocaman fincanlar (hani su Amerikalilarin "mug" dedigi) veya bazen de, hani istasyonlarda falan beklerken, kagit bardakta icilen poset caylarin hic biri, ama hic biri bizim halis mulis cayimizin yerini tutamaz. Demligi kim icad ettiyse (bu kisinin bir Turk olma ihtimali cok dusuk, belki de degildir, antropolog arkadaslara sormali) alnindan opmek istiyorum, tabii hala hayatta ise (ki bu ihtimal cok dusuk, hatta yok, yok, yok). Hele su satirlari sessiz sakin bir evde, bir bardak (evet evet, cam bardak) demlenmis cay esliginde yazmak gibisi ise hic yok. Elbette bu ev insanin kendi evi olsa, bilgisayar da kendi bilgisayari olsa, tuslar elinin altindan su gibi akip gitse, sozcukler duzgun ciksa, sen guzel ve mutlu yazilar yazsan, seni merak etmis olan, hal hatir soran, guzel hosgeldin mesajlari gonderen dostlara kendi bilgisayarinin tuslarindan tesekkur sozcukleri yollasan (tuslarla ne kadar olursa artik) daha da guzel olur ya guzel bir dostun yaninda olmak da, yuvasina, hayatina kabul edilmis olmak da cok guzel. Oyleyse iyisi mi ben bu guzelliklerin (ah cay seni ne cok seviyorum!) tadini cikarayim...