Elmanın düşündürdükleri

Elmadan gidiyoruz bugünlerde, farkındayım. Aslında bu fotoğrafı yeni çekmiş de değilim. Arşivden. Kasım 2005'te, Antalya pazarlarından birinde çekmiştim. Malum pazar maceralarım boldur. O günlerden birinde çekilmiş bir basit elma fotoğrafı. Fotoğrafın gün yüzüne çıkmasına neden olan şey de annemin bir öğretmen arkadaşının yolladığı elmalı kurabiyeler. Yıllar sonra birbirlerini yazlık komşusu olarak bulunca ne sevinç yaşamışlardı. İşte dün, elinde paketlerle geldi annem. Dedi ki bunları sana Hüsna gönderdi. Biliyorsun seni pek sever, Tijen yer mi dedi, biber dolması, irmik helvası ve elmalı kurabiye gönderdi. Bizim site -yani blog- komşularını gezip gezip yaptıkları geleneksel kurabiyeleri, poğaça ve kekleri görüyor, iç geçiriyor, öte yandan da inat ediyor ve kolları sıvamıyordum. İyi olacak hastanın, ilaç ayağına gelirmiş derler. Buldumcuk oldum. Bir de sevindirik. Ne bileyim birileri düşünmüş, Tijen de tatsın diye güzel şeyler göndermiş. Duygulandım. Ölmüşlerinin ruhuna değsin dedim, yedim. Ondandır bu elma seansının nedeni. Yaz günü bir sürü yaz meyvesi varken niye bunca elma muhabbeti yaptığım anlaşıldı değil mi? (Kars'la ilgili sorumdan sonra yazıp yardımcı olmaya çalışan dostlara çok çok teşekkürler. Adını vermeyen bir okur dostumuz da yıllar önce Kars'a gittiğinde gözlemlediği yöre insanını anlatmış. Yorum çok uzun ve isimsiz olduğu için yayınlamadım ama sonuna kadar okudum.)