Tatlı yeme zamanıdır

Bazı günler tatlı yeme günleridir. Bugün o günlerden biri olsun istiyorum. Ama öyle şerbetli, kremalı, şeker hamurlu, hatta şekerli bile olsun istemiyorum tatlılarım. (Zaten hiç öyle olmaz da lafın gelişi.) Fotoğrafta gördüğünüz arkadaş en favori tatlılarımdandır. Hatta şu anda elime bir parça alıp kemirmek istiyorum kendilerinden bir dilim! Gümüşhane yapımı fındıklı dut pestili. Yanında Beypazarı'nın cevizli sucuğu. (Birlikte dursalar da birlikte yemem pek, bir gün birinden, ertesi gün ötekinden...) En sevdiklerim listesinde hep baş sıralarda durur kendileri. İstanbul'da pek sevdiğim bir yer vardır bu lezizelerin tedarik edilebildiği ve İstanbul'a yolum düştüğünde uğramaktan geri duramam: Brezilya Kurukahvecisi. Kadıköy Çarşısı'na yolu düşenler biliyordur. Herşeyin en güzelini orada bulurum. Bu sefer ben değil, annemdi oraya yolu düşen, daha doğrusu düşmek zorunda bırakılan. Veee bana bu şaheserlerden getirmişlerdir, teşekkürü bir borç biliriz zatıallerine. Yanında bir de Medine hurması. Yeme de yanında yat diyen çıkarsa, yanında yatıyorum evet (odamda tutuyorum kendilerini) ama yemeden yatamıyorum. Gece geç saatte yemem asla, gün içinde, acıktığımda, canım tatlı çektiğinde. Bitmesin diye gözünün içine bakıyorum her birinin ya elbet bitecekler. Neyse belki bir telefonla sipariş edilebiliyordur kendileri ve ben elimdekileri bitirince bir denerim bu yolu. Gününüzün tatlı kıvamda geçmesi dileğiyle hepinize birer parça ikram ediyorum. Afiyet şeker olsun efendim.