Ressam olsam ancak bu kadar...

O beyaz soğan parçasının üzerindeki karabiberi bir türlü silemedim üzerinden ya Picasso olsa ancak bu kadar güzel çizebilirdi demeden yapamıyorum. (Tabii ben bir türlü dersimi almıyorum. Onu da söylemeden geçemem. Fotoğraflarda siyah küçük noktacıkları sevmiyorum ama yemeklere karabiberi baştan koymadan da edemiyorum. Bir dahaki sefere akıl etsem de fotoğraf çekiminden sonra eklesem???) Şu baklaların güzelliğine bakın. İçin içi bunlar. Yani şöyle oluyor: Pazardan iç bakla alıyorsun (çünkü benim tatlı pazarcı teyzelerim tezgahları başında otururken önlerindeki baklaların içlenmiş olanlarını ayıklamaya başlıyorlar. Bir yandan sohbet edip öte yandan el çabukluğu marifet şeklinde iç bakla dağları yaratıyor, ölçüp tartıp yarımşar kiloluk poşetlerde satıyorlar), sonra o iç baklanın dış kabuklarını ayıklıyorsun. Öyle bir tabloya dönüşüyor ki görüntüsü şaşakalıyorsun. Sonra tencereye az sızma zeytinyağı, bol sarımsak, doğranmış bol taze soğan koyuyor, şöyle bir çevirip baklaları ekliyorsun. Zaten için içi olduklarından hemen pişiyorlar. Bu sefer bir farklılık yapayım dedim, biraz da arpa şehriye haşladım, okudum, üfledim, kutsadım, şöyle güzelce karıştırdım ve sofraya alıverdim. E sonra da yedim tabii. Yemese miydim ki?