Pazarın bereketi

Bugünlerde pazar o kadar bereketli ki, yüreğim dolup dolup taşıyor gördükçe. Pazardan ayrılamıyorum. Her tezgahta durayım, her satıcıyla hoşbeş edeyim, daha da beteri, herşeyden alayım istiyorum. Fasulyeler öyle çeşitli ki, karnıkara mı istersin, boncuk mu, arşın mı, beyaz barbun yoksa sarı mı. Börülce olan tezgahlarda tombul kabaklar da var. "Börülce kabağı" diyorlar ona. İçlenmiş taze börülceyle birlikte haşlayıp salatasını yapıyorlarmış. Dikkat etmemişim daha önceleri. Yani sormamışım. Bu sefer o kabaklardan alınca (bir ara fotoğrafını çekip koymalıyım) yanına yarım kilo da içi için börülce almak farz oldu. Bu sefer de birlikte pişireyim bakalım. "Ama ufak ufak kesme, dağılır, ortadan ikiye kes sadece" dedi maviş gelin. Peki dedim öyle yaparım. Ama ben az su koyuyorum, suyunu dökmek istemem. Bütün vitamini suya gidiyor. "E biz de dökmüyoruz, suyunu ayır, bir kaşık da tarhana koy içine, pişir bak ne güzel olur," diyor komşusu. Tarhanam var diyorum, daha dün akşam pişirdim. Hem bu sene ilk defa kendi tarhanamı yaptım. Pek etkilemiyor benim tarhana yapışım onları. Hayatları boyunca yapmışlar. Her yıl. Sektirmeden. Burhan diyor ki makinen yok mu, şu ayçiçekleriyle çek bizi. Ah diyorum, sabah çok niyetlendim ya taşımayayım dedim. Haftaya artık. Haftaya bunlar olmaz ki diyor. E diyorum geçen sene çekmiştim ya. O ayrı bu ayrı diyor. Bunlar kocaman baksana. Pazarın bereketi kutsuyor sanki beni. İçim sevgiyle, enerjiyle, şükranla doluyor. Alışveriş yaptığım tüm satıcılar siftahını benimle yapıyorlar (pazartesi günleri kurulmuş gibi erkenden uyanıyor ve yola düşüyorum çünkü). Siftahı senden bereketi allahtan diyorlar, parayı sakallarına sürüp yere atarken. Ben de amin diyorum, bereketli olsun. Fındık fıstık aldığım adam "abla geçen hafta gelmedin, satış az oldu ne yap et gel," diyor. Peki diyorum. Bak işte ihtiyaç oldu geldim. Geçen hafta herşey vardı evde. Bir pazar sefası da böyle bitiyor. Eve gelip aldıklarımı yerleştiriyor, onlarla yapacağımız yemekleri, yiyeceğimiz mis kokulu kavunları, ballı incirleri, Kozak'ın muhteşem kara üzümü "efes"i (Kozak karası) düşünüp heyecanlanıyorum.