İncir kurutma

Kış ve bahar ayları boyunca yaptığım yağsız şekersiz kekleri hatırlıyorsunuzdur. Tatlandırıcı olarak kuru üzüm ve kuru incir kullanıyordum. Geçen sene zarif kadın Müjde'ciğim göndermişti incirlerimi, Aydın'dan. Sonra bir başka güzel, tatlı, candan kadın, Mübeccel, İzmir'deki buluşmamızda Söke'den kuru incir getirmişti. Müjde'nin gönderdikleri kış boyunca keklerimi tatlandırdı. (Mübeccel'den gelenler ise afiyetle yendi, komşulara ikram edildi.) Bu sene, ilk defa, incir kurutmaya niyet ettim. Eh, üzümler kuruyunca, pek de güzel olunca, pazarda da tonton teyzem dalında yarı kurumuş incirler getirince (üstelik kilosu 2 tl) kurutmamak olmazdı. Önceki hafta iki kilo aldım. Teyzeme sordum nasıl kurutuyorsunuz diye, kekikli suya banıp güneşe koy dedi. Gerçi onlar kuruduktan sonra kekikle tatlandırılmış kaynar suya banıp çıkartıyor, yeniden bir kaç gün kurutup saklıyorlarmış ya ben "bandırma" işini baştan yaptım. Üzerlerine bastırıp tepsilere yaydım, güneşe bıraktım. İki gün sonra ters çevirdim, bir kaç gün daha kaldılar ve oldular. Şimdi aralarına defne yaprakları dizilip (koruma amaçlı) kaldırılmayı bekliyorlar. Geçen hafta iki kilo daha aldım, şimdi de onlar kurumada. Fatma'yla teyzem bu incirlere "boynu bükük" dediklerini söylediler. Dalında kuruyanlara öyle denirmiş. Ne hoş isim değil mi? Anlayacağınız bu kış yağsız şekersiz keklere devam. Başka şeyler de yaparım elbet, yapmam mı. Kurabiyeler, sütlü ama şekersiz tatlılar, ekmekçikler... (Ada ve Deniz'in annesi su ve kekik miktarını sormuş. Su incirleri rahatça alacak şekilde, yani nasıl makarnayı bol suda kaynatıyoruz, o hesap. Kekik için doğru ölçü nedir bilmiyorum, ben 4-5 dalı su kaynadığında daldırıp şöyle bir karıştırıyorum, kekik çayı yapar gibi, sonra çıkarıyorum.)