Öyle güzeller ki. Yüzlerinde yılların, yaşanmışlıkların, zorlukların, acıların izleri var. Yüzleri birer sanat eseri. Öyle kutsallar ki benim için. Ellerine bakmak yeterli ne demek istediğimi anlamanız için. Dur durak bilmeden tüm yaşamları boyunca ekmiş, biçmiş, sulamış, toplamış getirmişler yetiştirdikleri tüm ürünleri. Üç kuruş kazanmak için. Çocuklarını doyurmak, ama bir yandan da büyütmek, okutmak, adam etmek, evermek için. Geçimlerini sağlamak için tüm bedenleriyle çalışır onlar. Ter dökerler kızgın güneşin altında. Toprak bu, beklemez ki. Yan gelip yatayım, biraz televizyon seyredeyim, bugün de tarlaya varmayayım diyemezsin. Çapa vakti geldi mi çapalanacak toprak. Suyunu çekti mi sulanacak. Nasıl memeleri sütle dolan inekler, keçiler, koyunlar vakti geldiğinde sağılacak, sağılmak zorunda, toprak da öyle dakiklik ister. Tembelliğe tahammülü yoktur. Bu güzel kadınlarım, teyzelerim de bilirler toprağın bire bin verdiğini ve nazlarını kahırlarını çektiğini ama onlardan da aynı özeni beklediğini. Ah ne yorgundur onlar, ne yorgun. Bense hepsini dinlendirmek istiyorum. Ayaklarını uzatsınlar şöyle. Su vereyim, kahve sunayım, sırtlarını ovayım, dertlerini dinleyeyim istiyorum. Onlar tüm güzelliklere layık çünkü. Pazara getirdikleri ürünün parasını vermek de yetmez, şükran duymak da.
21 Haziran 2010
Benim güzel pazarcı teyzelerim
Öyle güzeller ki. Yüzlerinde yılların, yaşanmışlıkların, zorlukların, acıların izleri var. Yüzleri birer sanat eseri. Öyle kutsallar ki benim için. Ellerine bakmak yeterli ne demek istediğimi anlamanız için. Dur durak bilmeden tüm yaşamları boyunca ekmiş, biçmiş, sulamış, toplamış getirmişler yetiştirdikleri tüm ürünleri. Üç kuruş kazanmak için. Çocuklarını doyurmak, ama bir yandan da büyütmek, okutmak, adam etmek, evermek için. Geçimlerini sağlamak için tüm bedenleriyle çalışır onlar. Ter dökerler kızgın güneşin altında. Toprak bu, beklemez ki. Yan gelip yatayım, biraz televizyon seyredeyim, bugün de tarlaya varmayayım diyemezsin. Çapa vakti geldi mi çapalanacak toprak. Suyunu çekti mi sulanacak. Nasıl memeleri sütle dolan inekler, keçiler, koyunlar vakti geldiğinde sağılacak, sağılmak zorunda, toprak da öyle dakiklik ister. Tembelliğe tahammülü yoktur. Bu güzel kadınlarım, teyzelerim de bilirler toprağın bire bin verdiğini ve nazlarını kahırlarını çektiğini ama onlardan da aynı özeni beklediğini. Ah ne yorgundur onlar, ne yorgun. Bense hepsini dinlendirmek istiyorum. Ayaklarını uzatsınlar şöyle. Su vereyim, kahve sunayım, sırtlarını ovayım, dertlerini dinleyeyim istiyorum. Onlar tüm güzelliklere layık çünkü. Pazara getirdikleri ürünün parasını vermek de yetmez, şükran duymak da.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
21 yorum:
ruhu engin güzel kalpli,
duyarlı tijenim..
haklısın..
karşılıksız emek onların ki !!
sadece ve adeta çalışmaya, üretmeye programlanmışcasına yorgunluk onlarınki :(
amaçları bize ulaştıracakları bir kaç dal sebze.
bizlerden ise onlara sonsuz bir minnet ve gülümseme.
ben öyle yapıyorum çünkü.
teşekkürler bu güzel ve anlamlı post için..
iyi tatiller canım benim.
sevgiyle.
Yine de yüzleri güler, gözleri güler, şehirlerde sıkça rastlanmayan sıcaklık, candanlık ve tabii ki samimiyet var bence bu gözlerde. Belki de alın terinin temizliği.
Tijencim benimde böyle Tire den Bayındır dan gelen pazarcı teyzelerim var.Yılladır belirli sebzelerimi meyvelerimi hiç değiştirmeden onlardan alırım. Hatta bazılarının kundakta çocuklarını bile yanında getirdiğini bilirim.Şimde onlar okul çağına geldi bazıları tatilde yanlarında gelir satışa yardım eder. Onları görünce sıcakta soğukta çatı altında çalışıpta yoruldum diye yakındığım için çok zaman utanırım...
Herkes pazarcı da olamaz,onlar gibi de olamaz.Gerçekten onlar dediğin gibi,tüm bedenleriyle çalışıp didinmişlerdir.En çok övgüyü,rahatlığı onlar haketmesine rağmen,çalışmaktan ödün vermeyen yapılarıyla bizleri nice düşüncelere sevk etmektedirler...
Ananne,iyi ki bulaşık makinası var yoksa napardık dedim de,kızım ben gece kalkar ekmek yapar,tütün kırar,süt sağar,yemek yapardım da çocukları kaldırırdım sabah erkenden dedi de ne diyeceğimi bilemedim.Onca kalabalık ailenin çamaşırı,bulaşığı...
Ahh Tijencim,iyi ki yazarsın ve iyi ki yüreklerimize dokunuyorsun.Seviyorum seni ben çokk :)
Allah ömürlerini uzun etsin bu tatlı teyzelerin..Bende orada olup onlara ellerimle hazırladıklarımı sunmak isterdim..Sonrasını hiç sorma Tijen'im..Sevgilerle tatlı kadın..
Ben kaybettim onu Ekim 1'de. Biz onu köyden getireli on yıldan fazla olmuştu. Sıkılırdı, yapacak iş arardı. Görmeyen gözleriyle oturduğu yerde bir şeyler örerdi. Köye gitmek isterdi hep. Öyle ya evi orasıydı onun, üzülürdü gidince bilirdik. Ama sağlamlaşır dönerdi ordan. Bakır tencereleri dizili dururdu raflarda, vermezdi bize.Bozmadık hala duruyor bıraktığı gibi. Bak özledim yine, ağladım da...
Fotoğraf hepsinin gönül zenginliğini, hayat tecrübesini ve sevencenliklerini öyle güzel anlatıyor ki. Anadolu kadınının bereketi, özverisi ve çalışkanlığı başka nerede var acaba? Bence hiçbir yerde. Siz de kaleminizle çok güzel anlatmışsınız kaleminize gönlünüze sağlık. Sevgiler.
cok guzel fotograf...
Kanada'da yasayan Atanur- Asuman Dogan adinda ressam bir cift var duydun mu bilmem, onlarin suluboya portreleri geldi aklima bu fotografi gorunce, sana da linki vereyim gor isterim ;-)
http://www.doganart.com/atanurportre_d/index.html
Hakikaten ne tatlı kadınlar bunlar Tijen'cim...
En öndekinin bakışları da çok anlamlı...
Canlarım yaw....
Merhaba, ben Arslan Sayman... Tijen sever bir adam. Fotoğrafa bayıldım. Ama özellikle Tijenin fotoğraf yanı yazısına bayıldım. Fotoğrafta önde duran teyzem 'yaz kızım, şunu da bunu da yaz' demiş. Tijen de üşenmemiş yazmış sanki... Nasıl da uymuşlar birbirlerine, yazıyla-fotoğraf. Ellerine, gözüne sağlık sevgili Tijen
yine de hayatı delice sever bu teyzeler,azlığın çokluğuna sahiptir onlar,toprağa ektiklerinin nasıl yetiştiğini bildikleri,doğanın en güzel mucizesine her gün tanık oldukları için belki de yorgun ama huzurludur yüzleri.bizim yorgunluklarımız ise yüzümüze acı bırakır.
İşte gerçek kadınlar bunlar Tijencim. Bilge, çalışkan, merhametli, sevgi dolu, sıcacık.. Ömürleri çok olsun..
Bende o gülen yüzlerine hayranım.. Şükretmesini bilen insanlar işte bunlar...
harika bir paylaşım..
yüzlerinde öyle derin bir tebessüm var ki anlatmaya kelam yetmez.yüreğine sağlık tijen arkadaşım.
Bahçeye bir iki şey diktik, tabii arada sulamayla olmuyor, yabani otları temizlemek ve çapalamakta gerekli.Aman ne zormuş dedim iki büklüm çapala, otları yol.Gerçekten zor toprakla uğraşmak.O zaman anlıyor insan pazara gelen teyzelerin hayatını..
Ama iyiki varlar :)
Ah Tijen'ciğim, ne güzel anlatmışsın, ne güzel yazmışsın, okurken derin bir havaya büründüm..
Neler gizli ve nelere göz kırpıyor o kirpikleri, kimbilir..
Ahhh çalışan kadınlar hem de biz çalışan kadınlardan çok ama çok daha zor koşullarda ve hor görülürken.
Selam olsun onlara sizin aracılığınızla Bursa'dan
ağzına sağlık.
al benden de o kadar.
Ne kadar da guzeller gercekten. Ruhlari da boyle guzel, kalpleri de yumusaciktir benim anadolumun insaninin. Nasil ozledim boyle yuzler gormeyi...
Teyzeler bana Aydın pazarlarını haztırlattılar. Kendi yoğurtları,emekle ekip topladıkları binbin çeşit otlar ve hiç kıramaz içine ödül olarak bir bağ fazladan koydukları hediyeleri. Her biri çok özel.Çok güzel yazmışsınız Tijen abla. 10 güne gelirim insallah Aydın'a.Çok sıkıldım bu Ankara ve garip insanlarından.
Yorum Gönder