Var mı mercimek gibisi

Geçen sene Maya ziyareti dönüşünde değişik pirinçler getirmiştim. Siyah pirinç, bambu pirinci (yeşil), ufalak basmati, ince uzun kırmızı pirinç. Çoğunu pişirdim ama kırmızı pirinç uslu puslu bekliyordu kullanılmayı. Sonunda ona el attım, ayıkladım, yıkadım, bire iki su ölçüsüyle haşladım. İçine bir parça tuz bir parçacık da zeytinyağı koymuştum. İyi de pirinci tek başına yiyecek değilim. Yanına ne gider? Baklagil. Birden aklıma Müzeyyen'den aldığım organik yeşil mercimek geldi. Kiler raflarında bir kavanozun içinde hafif küskün buldum onu. Yalnız kalmış. Gelen giden, hatırını soran olmamış. Sevindi beni görünce. Ben de sevindim buluştuğumuza ve onu körili pişirmeye karar verdim. Önce koca bir soğanı doğrayıp hafifçe kavurdum zeytinyağında, yanında tane kimyonla. Bir kaç Elmalı havucu, tatlı mı tatlı. Bol sarımsak. Buzdolabında bir parça beyaz lahana vardı, salata yapılmayı bekleyen. Neden o da eklenmesin? Olur tabii. Bolca da maydanoz. Biraz Gürsel hanımın kurutulmuş toz domatesinden, lezzet versin, bir tatlı kaşığından az fazla da köri. Bu malzemelerin birbiriyle uyumlu olacağını düşünmüştüm ama bu kadar lezzetli olacağını tahmin etmemiştim. Biraz ondan, biraz kırmızı pirinç haşlamasından. İşte nefis bir akşam yemeği. Pek güzel doydum doğrusu. (Bu aralar bloga ve blog komşularıma fazla zaman ayıramadığımın farkındayım. Ne olur kusura bakmayın. Yoğun bir dönem benim için.)