Hadi çıksın oyunu

İki çok taze kitap haberi için yapıyorum bu eklentiyi. Biri aslında o kadar taze değil. Bir aylık diyelim. Diğeri ise daha geçen cuma geldi matbaadan. Tesadüf, ben de ilk öğrenenlerden biri oldum. Daha sonra ayrıntılı olarak yazacağım her ikisi hakkında da. Çünkü benim çok değer verdiğim, iki güzel yürekli dost, benim için birer abla ve ağabey olan Nimet Berkok Toygar ve Kamil Toygar tarafından hazırlandılar. Birinde benim de bir yazım yer alıyor. Kadına Özgü: Kadın Araştırmacılardan Derleme ve Araştırmalar adlı kitap bir Anneler Günü armağanı olarak düşünülebilir. Hele de meraklı anneler için. Tasarruf geleneklerinden halk hekimliğinde kadınların yerine, ninnilerden geleneklere, dokumacılığa pek çok konu içeriyor. Diğeri ise Türk Mutfak Kültürü Üzerine Araştırmalar dizisinin 2006-2007 sayısı. Yine beni heyecanlandıran bilgilerle dopdolu. Burdur'da kahvaltı geleneğini mi istersiniz, Safranbolu mutfağını mı, cevizli sucuğu mu, kefiri mi, bahçe fırınlarını mı meyveli yemeklerimizi mi? Pek çok kıymetli dostun, tanıdık tanımadık bir çok araştırmacının kendi konularında hazırladıkları yazıları içeriyor bu yılki kitap da. Ayrıntılı bilgi almak ve bu kitapları satın alabilmek için www.sanatkitabevi.com.tr adresini tıklayabilirsiniz. Sevgili Toygarlara sonsuz teşekkürler bize ışık tutan eserler hazırlayıp Türk okuruyla buluşturdukları için. (Kitabın açılış yazısı insanı duygulandıran, çok duygulandıran bir yazı. Müjgan Şavkay, neredeyse beş yıl önce kaybettiğimiz -zaman gerçekten bu kadar hızlı mı geçiyor?- oğlu Tuğrul Şavkay için hazırlamış bu yazıyı. Daha bugün kitapçıda onun hazırladığı Osmanlı Mutfağı ve Tatlı kitaplarını görüp iç çektim, gencecik ve en verimli döneminde nasıl da gidiverdiğini düşünüyorum da...)

Bugün içimden oyun oynamak geldi. 'Hadi çıksın oyunu'. Şimdi yarattım. Hayallere dalmanın eğlenceli bir yolu bu. Yaz günlerini anımsamanın. Saçları güneşe vermenin. Tenindeki deniz tuzunu sevmenin. Kumsalda çıplak ayakla dolaşmanın. Elbette sizi de çağırıyor bu gönül. Oyuna neyle katılmak istersiniz? İsterseniz tabii. Zorlama yok.

Kirazla başladım özlemeye, taze bademe vardım. Vardım varmasına ya, bir kiraz anısını anımsayıp gülümsemeden edemedim. Meyve Ağacından Hikayeler'i okuyanlar belki hatırlar. Eskişehir'de geçen çocukluğumun en hoş anıları arasındadır meyveli olanlar. Bunlardan biri de bir yaz günü, arkadaşım Ece'nin dedesinin bahçesinden gelen iri mi iri, tatlı mı tatlı, buğulu mu buğulu Napolyon kirazlarının başına oturuşumuza dairdir. Tepsi kocamandır, buzdolabından yeni çıkarıldığı için kirazların üzerinde incecik bir buğu vardır ve siz bir türlü durduramazsınız kendinizi. Peki ya bu taze bademlere ne demeli? Geçen yaz Burhaniye'de alıp tadına doyamadığım bademlere?


Bir de incir çıksın istiyorum. Ballarını akıta akıta yiyeyim. Üç tane, beş tane, yedi tane... Yürürken gördüğüm ağaçlardaki incirler henüz ufacık. Aslında tam incir reçeli zamanı. Yaptınız mı? Ne güzeldir tadı değil mi? Reçel yemiyorum diye yapmıyorum pek ama az yapmadım bu zümrüt renkli reçelden. Aslına bakarsanız bizim pazarda kiraz da var şimdilerde ya yukarıdaki tabaktakiler gibi değiller. Onlar yaz kirazı, bunlarsa kimbilir ne kirazı. Yemem ben. Şimdi dut var, yeni dünya var, çilek var, mevsimi geçmek üzere olsa da elmayla muz var, buralar portakal cenneti olduğundan (sanırım bunlar yaz portakalları) sulu ve lezzetli portakallar var. Nerede mi? Bizim pazarda elbet. Ben bugün pazara gittim de.