Frankfurt'un tatları

Bugünlerde olmak isteyebileceğim yegane yer Frankfurt. Güzel olmasına rağmen kent olarak pek bayıldığımdan değil. Yirmi yıllık arkadaşım Fee'nin memleketi olduğundan da değil. Frankfurt Kitap Fuarı'nı ziyaret edebilmiş olmayı dilerdim. Özellikle bu yıl. Türk edebiyatının çıkış yılı olacak mı bu dersiniz? Orhan Pamuk'a bir kez daha teşekkür etmeliyiz, Türk edebiyatını dünyaya tanıttığı için. O Nobel ödülünü almayaydı Türk edebiyatına bu kadar ilgi olur muydu bilmem. Başka ülkelerde kitapçılara gidip de Türkçe kitapların veya Türk edebiyatından kitapların bulunduğu rafları görmek ne büyük bir gurur kaynağı.
*
Frankfurt'a Nisan ayında gittimdi. Kah güneşli, kah yağmurlu bir dönemdi. Fee'nin misafiri olmuş, çocuklarını görmüştüm. Pazarlarını, çarşılarını. Pastalar yemiştim (yine!) ama elma şarabı tadamamıştım. Mevsimi değildi çünkü. Frankfurt'un çok güzel bir yemek kitabı var. İngilizcesi yok ama. Olsa almak isterdim. Oradan görüp keşfettiğim bir tat: Bethmannchen. Söylentiye göre üzeri bademli bu badem ezmelerini yapan bir aile varmış. Ailenin dört evladı varmış. Bu yüzden dört tane badem koyarlarmış. Bir gün çocuklardan biri ölmüş, o gün bugündür üç bademli olarak yapılır, satılırmış. Frankfurt'un -sanırım- en ünlü pastanesi olan Hollhorst'ta da satılıyordu, diğer muhteşem pastaların yanı sıra. Bir de sahibi/işleticisi biraz güleryüzlü olaydı.