Püsküllü güzel

Epey bir yıl önceydi. On senesi var en azından. Henüz ilk kitabımın hazırlığıyla uğraşıyorum o aralar. Mevsimlerle Gelen Lezzetler'in (son baskısı tükendi, şimdi Turunç Kokulu Düşler'in formatında, ve aynı kağıt ile yeni baskısı hazırlanıyor). İstanbul'da bir arkadaşımın misafiriyim. Bir başka misafir daha var. Ev misafiri değil ama onu birlikte gezdiriyoruz. Bir akşam da birlikte yemek yapmaya davet ettik misafirimizi. Amerikalı bir aşçı idi ve gastronomik bir turdan sonra dönmüştük eve. Adını bile unuttum çocuğun ama o gün yaptığı karnabaharlı pırasayı unutmadım. Hatta sanırım ilk kitabıma almıştım o tarifi, izniyle. Güzel bir şeydi. Bugün onu andım çünkü bu yemeğin bir benzerini, ama kendi içimden geldiği şekilde yaptım. Evde yarım kilo kırmızı toprakta yetişmiş leziz, incecik pırasa vardı. (Fotoğraftakilere bakıp da onları kullandım zannetmeyin, bu tombul pırasalar New York civarlarındaki organik çiftliklerden birinde yetişmişti ve onları Union Sq.'deki çiftçi pazarında fotoğraflamıştım.) Canım patatesli pırasa çekti. Bir koca soğanı doğrayıp koydum yayvan tencereme. Tuzunu, az zeytinyağını, karabiberini, bir de tane hardal ile tane kimyonunu (dedim ya, içimden geldiği gibi yapacaktım) koydum. Sonra 4-5 diş sarımsak ve yıkayıp doğradığım pırasaları ekledim. Hep birlikte bir kaç dakika kavruldular, ardından küp şeklinde doğradığım patatesleri ilave ettim, biraz da su. Patates su çeker malum. Kapağını kapattım, patatesler yumuşayana kadar pişirdim. Şimdi afiyetle yeme zamanı. Bugün sizde ne yemek var? Şöyle sağlıklı tarafından ama...