O an

Gözlerimi kapattım ve o ana döndüm. Zor olmadı. O kokuyu anımsatan bir koku yardım etti bana. "Filtre edilmemiş parfüm" dediğim bir şişe Laleli zeytinyağı. 2008 mahsulü, erken hasat, posalı sızma zeytinyağı. En fazla 0.8 asit. Kapağını açar açmaz muhteşem bir parfüm sarmalıyor sizi. Kokusu öyle olağanüstü ve genizinizi yakan acılığı o kadar ilahi ki, iştahınızı açıyor. Doyamıyorsunuz. Yine de azar azar kullanıyorsunuz tabii. Hem bitmesin diye, kıymetli diye, hem de kalorisi çok diye. O an mı? O an Şirince'den. 2007'nin Ocak ayında, ayın ilk günlerinde Şirince'de toplanan zeytinlerden sıkılan göbek yağının tadıldığı o an. Tabağa alınan altın sarısı yağa banılan mis kokulu ekmek. Dostluk. Sohbet. İştah. Sevinç. Gurur. Bir sürü şey işte. Bu an da o anlardan biri aslında. Karşılamaya hazırlandığımız yılı düşünüyorum. Acaba eskisini aratacak mı? Güzel anılar derleyebilecek miyiz? Dostlarımızla daha çok birlikte olabilecek miyiz? Sofralarımıza güzel yiyecekler koyabilecek miyiz? Bir de sağlıklı ve zinde bir bedene sahip olabilecek miyiz diye soruyorum. Soru çok aslında. Takvim ne gösterirse göstersin, şükran duymayı unutmadan, sahip olduklarımızın değerini bilerek, hırstan, öfkeden, nefretten uzak durarak... Sahi o birer kilolar verildi mi? Hani demiştim ya hepimiz bir kilo versek dünya daha hafif bir yer haline gelir. Hafifledik mi? Yeni yıla daha hafif, daha enerjik girecek miyiz?