Ihlamurlar altında

Hiç haziran ayının başlarında bir ıhlamur ağacının altında oturdunuz mu? Oturamazsınız zaten, korkarsınız. Öyle çok arı dolaşır ki dalları arasında. Bzzzz.... Bzzzzz.... Arılar hep heyecanlıdır, mutlu ve meşgul görünürler çiçekli bitkilere bayılırlar ya, sanki ıhlamur çiçeklerine daha bir sevdalıdırlar. En azından bana öyle gelir. O soluk sarı renkli çiçekler salkım salkımdır koyu yeşil, yuvarlağımsı yaprakların arasında. Her bir çiçek kümesi daha açık yeşil ve uzun bir yaprağa bitişiktir. Dolayısıyla çiçekleri toplarken o yaprakçıkları da toplarsınız. Çekinirsiniz de, arıları korkutur veya kızdırır mıyım acaba diye. Ihlamur balını hayal edersiniz. Mis kokulu bir bal. Bir kaşık yediniz mi hastalık falan kalmaz. Sonra o ıhlamurları temiz bezler üzerine yayar, gölgede kurutursunuz. Bu sene çok ıhlamur toplayamadım. Oysa hemen karşımızdaki evin bahçesinde iki tane ıhlamur ağacı var. Geç kaldık tabii, biz gidene kadar çoğu tohuma dönmüştü. Olsun, Zengile dostun getirdikleriyle çoğaldı ıhlamurumuz. Ben de iki gündür koca bir cezveye bir büyük tutam ıhlamur atıyor, üzerine bir elmanın kalınca soyulmuş kabuklarını koyuyorum. Biraz kabuk tarçın, 3-4 karanfil ve 2-3 dilim taze zencefille tamamlanıyor liste. Üzerine kaynar su döküyor, bir kaç dakika kısık ateşte tuttuktan sonra alıyor, hemen servis ediyorum. İçmesi bir güzel oluyor ki. İster istemez çocukluğumda soba üzerinde demlenen ıhlamurları düşünüyorum tabii, akıl kayıyor eskilere.