Sütlü börek

İzmir’de yaşanmış her anı, çiğnenmiş her lokmayı, söylenmiş her sözcüğü belleğime kaydetmiş olsam, yerim yurdum da yol boyu karşımıza çıkan papatya tarlaları kadar uçsuz bucaksız olsa yine de hakkını vererek aktarabilir miydim ki o altı günü? Denize karşı içtiğin çayları, yediğin yemekleri, paylaşılan öykülerle hikâyeleri bir bir anlat deseniz elim ayağım birbirine karışır, ne söyleyeceğimi bilemezdim. Bir an duraklar, sonra sizi Nedim Atilla’nın ellerine teslim ederdim galiba. İzmir’le benim çöpümü çatan, kentin sevdalısı Nedim Atilla olmasaydı eğer, ben Agora’ya gidip Marcus Aerilius'un eşi Küçük Faustina’yla tanışabilir miydim? Faustina’nın anaç bakışları altında Kemeraltı’nın üçyüzü aşkın kuş evinden birine ‘işte bu benim’ diyebilir miydim? Rıza Aksüt’ün kızıyla tanışıp manda sütünden yapılmış lezzetli kaymağın altında insanda gözlerini yere indirip suçlu bir ses tonuyla ‘bir porsiyon daha’ deme isteği uyandıran Sütlü Börek’i yedikten sonra Balıkesirli ataların dilinde şekillenen “Zemheride kaymak isteyen, cebinde manda taşır,” sözüyle gülümseyebilir miydim? (Bu yazı bir İzmir gezisi sonrası Radikal'de yayımlanmıştı. Tabii bu kadarcık değildi. Tamamı için burayı tıklayabilirsiniz.)