Nefes

Dostlarımın güzel yeni yıl dileklerini aldım, şükrettim ancak onlara çoğu zaman yanıt veremedim. Ne diyeceğime karar verememiştim çünkü. Dün sabah erken bir saatte pazara gitmek üzere sokağa çıktığımda her tarafın boş ve sessiz olduğunu gördüm. Issızlığın tadını çıkarırken çiçeğe durmuş yediveren limon ağaçları ve artık çiçekleri geçmek üzere olan yeni dünya ağaçlarıyla selamlaştım, onların güzelim kokusunu içime çektim. Sonra beyaz bir kedi gördüm, sokaklar bana kaldı dercesine dolanıyordu. Ardından trafik gürültüsü yok yaşasın diyerek şakıyan muhabbet kuşlarının neşesine katıldım. Alıştığım yollardan geçip pazara vardım, ya kurulmadıysa diye endişelenerek. Ne de olsa yılın ilk günüydü ve herkes sıcacık yatağında yatarken... Neyse ki pazar kurulmuştu. İlk aldığım şey mis kokulu nergisler oldu. Onları muzcuya emanet ettim, dönüşte muzla birlikte alırım diye. Sütçüme gittiğimde bir nenenin fotoğrafta gördüğünüz katmerli nergisleri getirmiş olduğunu görüp ondan da dört demet aldım. "Bunlar olmasa gelmeycektim" dedi. İyi ki gelmişin nenem dedim. Alışverişimi tamamlayıp eve geldiğimde artık ne mesaj vermem gerektiğini biliyordum. Her ne yaşarsanız yaşayın, şu bir dal nergisin yaşama sevincini hatırlayın. Siz de onun gibi yaşama tutunabilir, sevincine ortak olabilirsiniz. Aldığımız her nefes çok kıymetli. Nefesinize iyi bakın olur mu?