İşte sorunun yanıtı

Ben bu yazıyı yazarken, 27 tane yorum vardı ve şöyle tahminler yer alıyordu yorumlarda: Ateşte közlenmiş ve tırtıklanmış patates, muz kabuğu, şeker pancarı, mantar, muşmula, ananas, çükündür (bu şeker pancarının yerel adı değil mi Necla'cığım?), patates, közlenmiş soğan, bir meyve veya sebzenin ortadan kesilmiş kesiti, yerelması, kereviz, kestane, zencefil... Hayır arkadaşlar hiç biriniz bilemediniz. Bu yolunu kaybedip başka denizlerde kaybolmuş bir denizkızının kuyruğu. Sevdiği adamın peşinden yüzerken yolunu kaybetmiş bir denizkızının kuyruğu. Sonra gece olmuş ve hangi yöne doğru yüzeceğini bilemez halde bir o tarafa, bir bu tarafa yüzmeye başlamış. Birden uzaklarda bir ışık görmüş ve son kalan enerjisiyle ışığa doğru yüzmüş. Teknesinde oturup sessizce yemeğini yiyen yaşlı bir adam varmış ışığın olduğu yerde. Teknenin kenarına doğru tırmanmış ve yaşlı adama derdini anlatmış. Yaşlı adam bakmış ona, ağzını açmadan. Bakmış, bakmış, bakmış. Sonra ona kendi hikayesini anlatmaya başlamış. Sesini ilk duyduğunda o da şaşırmış. Öyle çok zaman olmuş ki kendi sesini duymayalı. Gitgide açılmış, karşısında konuşabileceği birini bulmak öyle hoşuna gitmiş ki çocuklar gibi şen çıkmaya başlamış sesi. Ona demiş ki, "genç bayan, bir zamanlar benim de sizin gibi ipek saçlı, güzel bakışlı bir karım vardı." Sonra bir süre susmuş. Başı öne düşmüş, omuzları çökmüş, oturakalmış. Denizkızı bu yaşlı adamın hikayesinden etkilenmiş, üzülmüş bu süklüm püklüm duruşuna. Sevdiği adamı nerede bulabileceğini sormayı unutmuş. Yaşlı adam denizkızına eşinin onun herşeyi olduğunu ve onsuz bir gün dahi geçirmeyi düşünemeyeceğini, yıllar yılı birlikte mutlu bir hayatları olduğunu anlatmış. Hiç çocukları olmamış ya bunu hiç dert etmemişler. Birbirlerine olan sevgileri öyle derinmiş ki, bu sevgiyi paylaşmayacak olmalarına için için sevinmiş her ikisi de. Sonra bir gün, aniden, sırma saçlı karısının içine bir hastalık girmiş. Doktorlar ne olduğunu anlayamamışlar bu hastalığın. Karısı öyle akla hayale gelmedik şeyler yapıyormuş ki onu zaptetmenin imkanı yokmuş. Mahalleliye rezil olmuşlar. Yani adam öyle düşünmüş. Sonunda doktorlar karısının akıl hastanesine kapatılması gerektiğine karar vermişler. Yaşlı adam öyle utançla doluymuş ki, karısını bir kere dahi ziyaret edememiş kapatıldığı hastanede. Konu komşu içine şeytan girdiğine inandırmışlar onu. Korkmuş aynı hastalığın ona da bulaşacağından. Gün gün hayattan kopmuş, uzaklaşmış herşeyden, herkesten. Şehirde yapamayacağını anlayınca kimseciklerin olmadığı bu kıyıya göçmüş. Balığını tutar, bahçesinde yetiştirdiği sebzeleri, ormandan topladığı meyveleri yer, tek başına yaşar gidermiş. Yalnızlığa öyle alışmış ki karısını da, ailesini de, konu komşusunu, kentteki alışkanlıklarını da unutmuş, huzuru yalnızlıkta bulmuş. Ama o gün birden bir heyecan duymuş. Galiba gece gördüğü rüyadan etkilenmiş, öyle söylemiş denizkızına. Rüyasında karısının denizden çıkıp yanına geldiğini görmüş. Öyle yorgun, öyle yorgunmuş ki karısı, onu yatağa yatırmış ve günlerce uyumasını izlemiş. Sabah uyanıp da rüyasını anımsadığında, eski hayatı film şeridi gibi gözlerinin önünden geçmeye başlamış. O rüyanın bir işaret olduğunu düşünmüşse de o günü her günkü gibi yaşamış. Sonra ne olmuş? Sonrasını inanın ben de bilemiyorum. Siz biliyor musunuz?
(Not: Aslında sorunun iki yanıtı var. Birincisi hayal gücünüzü zorlamanızı, sınırlardan taşmanızı öneren yanıt, yani yukarıdaki. Daha pek çok yanıtı olabilirdi bu sorunun. Fotoğrafı çektiğim ilk andan itibaren benim için denizkızının kuyruğuydu bu. Ama tabii bir yanıtı daha var. Onu da pek çok arkadaşımız bildi: Şeker pancarı! Hem de fırınlanmış şeker pancarının ortadan kesilmiş hali. Yani onu da bilen oldu. Kutluyorum!)