Her pazarda bir tanış

Size bugün sevgili pazarcılarım Fatma'yla Burhan'dan bahsedeceğim. Nicedir aklımda aslında. Onlara da söyledim sizin resmi internet siteme koyacağım diye. Tamam dediler. Galiba bugün günü. Ama önce karnımı doyurmam lazım. Saat 2:30 oldu neredeyse, yemeğimi yiyeyim hemen ekran karşısına oturup anlatacağım onları. Ve tabii pazarın renklerini de. Ayrıca lütfen kıskanmayın ama bizim pazarda "pembeler" görünmeye başladı. Bugünkü kahvaltımızı mısırı yerli tohumla yetiştiren çiftçiden (bakın adını bilmiyorum iyi mi, haftaya sorayım) pembe domates, Fatma'yla Burhan'ın bahçeden körpecik salatalıklar ve dişsiz ninenin biberleriyle yaptık. Tabii bir de simit vardı, pazardan çıkmadan hemen önce aldığım...
*
Aslında hoşbeşimiz nasıl başladı bilmiyorum. Neticede altı senedir gidiyorum Burhaniye Pazarı'na ve köylü pazarındaki satıcıların çoğuyla sohbet etmişliğim var. Zaten adım fotoğrafçıya çıktı diye yazmıştım sanırım. Ne zaman fotoğrafımızı çekeceksin diye soruyor bazıları. Diyorum bir gün yine makineyle geleyim, yine erkence bir saatte. Ortalık kalabalık olmadan çekeyim güzel pozlarınızı. Fatma'nın bir fotoğrafını hatırlıyorum. Evet evet, ondan kabak çiçeği alıyordum. O zamanların birinden kalma. 2005 yazı olmalı. Özellikle de yerli domatesler çıktığında sohbetimiz bol olur çünkü onlar atadan kalma tohumlarıyla sebze yetiştiren az sayıdaki çiftçi ailelerdendir. Hele o domatesler yok mu, onları yiyin, başka domatese bakamazsınız artık. Pazartesi günleri Burhaniye'de, perşembeleri de Ören'de tezgah açarlar ve açılır açılmaz biter sebzeleri. O bostan patlıcanları, biberleri, kabakları, salatalıkları... Hepsi bir başka güzel. Diyeceğim o ki, ikisini de pek severim. Onlara güç kuvvet diliyorum ve etraflarına güzel örnek olsunlar istiyorum. İkisi de pırıl pırıl ve çok aklı başında insanlar. Sohbetlerimizi duysanız siz de anlarsınız.