Cennetlerle dolu olsun yaşamınız

Herhalde hasbelkader cennete düşse yolum, oradan da çantalar dolusu yiyecek taşırım. Güzel ne varsa gittiğim yerde, taşımak istiyorum. Taşırken of pof ediyorum tabii. Sonra eve getirip yaydığımda yüzüme bir gülümseme yerleşiyor. Getirdiğim şeyler bana orada yaşadığım mutlu anları genleştirme şansı veriyor. Yine öyle oldu. Midemi dalından koparılmış meyvelerle doldurdum doldurmasına ya, yanımda da bir kısmını getirmeyi ihmal etmedim. Ahududu topladım mesela. Biraz güvey feneri bulmuştum, onları güzel bir kaseye koydum. Kayısılar henüz çok tatlanmamıştı ya o halleriyle bile lezizler. Onları da seramik bir çanağa koyup masanın ortasına yerleştirdim. Enginarlar geçmeye başlamış, biraz kestim, haşlar, soslar yerim diye. Dalından körpecik biberler, kiraz domatesler, salatalık ve fasulyeler topladım. Fasulyeleri zeytinyağlı pişireceğim ve yola çıkana kadar o güzelim lezzetleri tüketmeye çalışacağım. Hepsi birbirinden güzel, geride bırakmak istemem. Nereden mi getirdim tüm bunları? Cennetten. Cennetimden. Hepimizin hayatta bir cenneti vardır ya, orası da benim cennetim. Bir gece bile kalsam bedenimdeki tüm pillerin dolduğu, yaşama sıkı sarılnma enerjisi topladığım yer. Güzel yürekli dostlarımın evi, bahçesi, bahçedeki kuşların cıvıltısı, telaşla koşuşturan tavuklar, anne tavuğun peşindeki civcivler, iki yavru kedi, arılar, kelebekler, olgunlaşan meyveler, dinlenmekteki ağaçlar, büyümekte olan yaz sebzeleri, kışın yine ürün vermek için güç toplayan bitkiler. Ve deniz. Akdeniz...