Yaşasın enginar!

Bu fotoğraf da artık yıprandı. Kitapta, blogda yayınlandı, yüzü eskidi moda deyimle. Ama ne yapayım ki çok seviyorum kendisini. O yüzden de her enginardan bahsetmek istediğimde nasılsa o var diye sahneye kendisini itiveriyorum. Tepetaklak düşmeden çıkıyor, rolünü en iyi şekilde oynuyor ve alkışları hak etmiş bir şekilde sahne arkasına dönüyor. Yani mideme. Müjde, bu yılın ilk enginarını yedim. Müjde oğlum/kızım oldu gibi bir şey oldu bu pardon ama ne bileyim enginar yemek çok güzel. Ben donduran, kavanozlarda sıkıştıranlardan değilim bu güzelliği. Kendilerini mevsiminde taze taze yemeyi yeğ tutarım her daim. Hayır diyeceksiniz ki kardeş Mart ayı geldi daha yemedin mi, eh tabii bizim pazarda Ocak'tan beri var ama tanesine 4 lira verip alacak yürek bende yoktu. Bu hafta gözümü kararttım, 2.5 liradan aldım kendilerini ve her zaman olduğu gibi (resimdeki gibi yani) limonlu suda haşlayıp sarımsaklı sosuyla yedim. Bir kez daha hatırlatayım, siz siz olun, limon tuzlu suda bekletilmiş enginarlardan almayın, satıcının başında durun ayıklasın. Ya da siz ayıklayın vaktiniz varsa. Hayatımda bir kere yaptım beklemiş enginar alma hatasını, bir daha nasla!
*
Cem Birder dostu bilen biliyor, bilmeyen de öğrenecek elbet. Açık Radyo'da Toprak Ana adlı güzel mi güzel bir program yapar kendisi. Sitesini ziyaret ederseniz güzel sürprizler bulacaksınız:
www.toprakana.com.tr