Böğürtlenle incir bir gün...

Böğürtlenle incir bir gün yanyana gelmişler...diye başlayabilirdim. Başlayabilirdim ya sonra ne diyecektim? Başlayacaktım masal anlatmaya. Takıldığım yerde Bir Ot Masalı'na danışacaktım:
"Masallara konu oldu, Ezop’un diline düştü böğürtlen: Köknar ile böğürtlen bir gün çekişiyorlarmış. Köknar övünerek demiş ki: “Bak ben ne güzelim, boyum ta nerelere yükseliyor! Tapınakların çatılarını, gemileri hep benden yaparlar. Sen mi benimle boy ölçüşmeye kalkışacaksın? Ben neredeyim, sen neredesin.” Köknar böyle deyince böğürtlen bakmış: “Sen baltayı da testereyi de unutuyorsun galiba; yoksa sen de bencileyin bir böğürtlen olmak isterdin!” Bu hikayeden kimin ders çıkarması gerektiği bilinmez, ama övünmeye de gelmez." (sf.56-57)
Oysa ben bu fotoğrafı yine Edremit Pazarı'nda çektim. Ezop'a ne gerek, değil mi ama? İki güzel yörük kadın toplamış dağlardan. Fereceleri de sırtlarında. Bizim buralarda kadınların giydiği siyah pardesüye ferece diyorlar. Bazen bebelerini sırtlarında onunla taşıyorlar, bazen de yüklerini taşımak için çuval oluyor ferece. Çok amaçlı bir giysi anlayacağınız. Bozuk para yok, kimseler bozmaz. Bari onlardan incir alayım dedim ama elli lira bozacaksınız. Korktular bir. Meğer bir keresinde bir kadın sahte para vermiş onlara. Elli lira dediğin ne ki değil mi? Onlar için değil ama...