O keki ben yapmadım

Aşağıdaki keki ben yapmadım. Her şey bloglarda gördüğüm kek ve kurabiyelerle başladı, itiraf edeyim. Misafir gelecekti ve annem börek yapmaktan vazgeçmiş, bana fırında makarna sipariş etmişti. İstediği mantarlıydı ya etraftaki marketlerde taze mantar bulamayınca ıspanaklı yapmaya karar vermiştim. Yaptım da. Pek güzel oldu, beğenildi, tarifi istendi. Her ne ise. Ondan önceki gün bir kek yapmak istedim. Gördüğüm kekler iştahımı açmıştı. Yine kendi keklerimden birini yapacaktım. Pekmezli, zeytinyağlı. Vazgeçtim. Bir de milföylü şeyler var ya komşularda, ona da özendim, deneyeyim dedim. Bir kaç arkadaşın sitesinde gördüğüm düz ve burgulu milföy çubuklarından yapmaya karar verdim. Bir de fikir: kayısı harçlı mini çörekler. Misafirlerden biri elinde meyveli bir kekle çıkageldi. Ah dedim, canım kek istiyordu, yaşasın. Dilimlerken fotoğrafladım. Herkese ikram edildi, ben de iki dilim yedim. Bir ağrı, bir rahatsızlık. Ertesi gün öğleden sonra çayın yanında kekten de koyayım dedim. Yedim ama bir yanma, bir rahatsızlık. Sonra dedim ki, otur oturduğun yerde, kendi kekini yap. Acaba içinde ne vardı da beni rahatsız etti? Yağı mı çok geldi, margarinle yapıldı diye mi öyle oldum? Neydi? Neydi?