İhanetin resmi

İhanetin resmi diye bangır bangır bağıran bir başlık atınca, elimde olmadan kendimi paparazzi gibi hissettim. Bir artiz eşinden başkasıyla görülmüş, ben de bunu dünya aleme ilan etmişim gibi. Hani alışıldık görüntülerdir ya bunlar memleketimizde...

Bizim ihanetimiz çok daha masum. Yani incir cevize ihanet ediyor, akrabası bademle (botanik akrabası olmasa da 'çerez' sınıfından yahut 'yağlı yemiş' sınıfından akrabası) oynaşıyor. Yanlarına bir de susamı alıyorlar, aleme çıkıyorlar. Vur patlasın, çal oynasın.

Neden mi yazıyorum bu satırları? Sibel'ciğim ve Işıl'cığım demişler ki incir böyle de güzel olur. Bilmem mi, harika olur hem de. Fotoğraf da ispatı. Bu görüntü aklıma hep Bodrum günlerimi getirir. Ne güzel günlerdi onlar. Tak Koluna Sepeti adlı kitabımı okuyanlar, huzur var bu kitapta derler. (Üst satırdaki linki bir tıklayın, sürpriz var!) Gerçekten de öyledir. Çok keyifle yaşanmış bir yılın kitabıdır o. Neyse, diyeceğim o ki, bu susamlı incirler o kitapta da vardır. Vardır, çünkü benim tatlı mı tatlı Elif Anam (hala pazara geliyordur umarım) her hafta pazara getirip satardı, ben de her hafta dayanamaz alır, birilerine armağan ederdim. Bu tarifi Mine'ciğim de uygulamış, sitesine koymuştu bir zamanlar. Fotoğraftaki de benim yaptığım hali. Yeşil incirle karası karışık yapmıştım, ortaya bu resim çıkmıştı.